به گزارش خبرنگار مهر، همزمان با هفته دفاع مقدس و به همت بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان، امروز چهارشنبه 3 مهر جمعی از نویسندگان از مرکز نگهداری جانبازان اعصاب و روان در بیمارستان تخصصی نیایش تهران عیادت کردند و از نزدیک در جریان مشکلات این دسته از رزمندگان سال‌های دفاع مقدس قرار گرفتند.
بازتعریف نقش داستان‌نویسی در ثبت رشادت‌های رزمندگان و ایجاد فضای الهام‌بخش در تأثیرپذیری ادبیات از وضعیت و روحیات جانبازان از اهداف این برنامه بود. بیمارستان روانپزشکی نیایش تهران سال‌هاست پذیرای جانبازان اعصاب و روانی است که بعضاً بیش از 15 سال در آن بستری بوده‌اند.
در این بازدید که نویسندگانی مانند محمدعلی گودینی، اکبر خلیلی، بلقیس سلیمانی، قاسمعلی فراست، جهانگیر خسروشاهی، محمد حنیف و یاسر یسنا در آن حضور داشتند و ساعت‌ها به طول انجامید، تعدادی از جانبازانی که در این مرکز تخصصی تحت مراقبت‌های خاص هستند به بیان مشکلات و مسائل شخصی و خانوادگی ناشی از حضور در جبهه‌های نبرد پرداختند.
بر اساس این گزارش، عبدالنبی شریف‌پور، کارشناس کاردرمانی این مرکز با اشاره به تاریخچه تاسیس و فعالیت‌های این بیمارستان که در منطقه سعادت‌آباد تهران واقع شده است، گفت: این مرکز قدمتی حدودا 25 ساله دارد و تقریبا از سال 69 پذیرش جانبازان اعصاب و روان را آغاز کرد.
وی افزود: تا پیش از تاسیس این مرکز جانبازان اعصاب و روان به دلیل ماهیت بیماری‌شان به صورت پنهان زندگی می‌کردند، اما پس از وصول شکایات عدیده از جانب خانواده‌ها به نهادهای انقلاب در اواخر دهه 60، مسئولان به این نتیجه رسیدند که این دسته از رزمندگان سال‌های جنگ را شناسایی کنند و آنها را تحت درمان قرار دهند.
بر همین اساس طرح غربالگری جانبازان اعصاب و روان در سال 73 در سراسر کشور به اجرا درآمد و بیمارستان نیایش تهران فعالیتش را با پذیرش 20 جانباز شروع کرد که تا چند سال پیش و در اوج این فعالیت تعداد این دسته از جانبازان که در مرکز مذکور نگهداری می‌شدند به 120 نفر هم رسید.
وی همچنین گفت: در تهران سه مرکز برای نگهداری از جانبازان اعصاب و روان فعال است علاوه بر این در استان‌های خراسان، اردبیل، فارس و خوزستان مراکزی مشابه وجود دارند که وظیفه شان مراقبت از جانبازان اعصاب و روان این استان‌ها و نیز استان‌های همجوار است.
این کارشناس مسئول در بیمارستان تخصصی نیایش با یادآوری دفاعیه ای که بنیاد جانبازان در سال 77 در مجلس ارائه کرده است، پیگیری‌های دولت سیدمحمد خاتمی را برای رسیدگی به مشکلات جانبازان اعصاب و روان یادآور شد و افزود: با همکاری دولت آقای خاتمی تبصره بودجه‌ای که برای این دسته از جانبازان در نظر گرفته شده بود به یک ماده واحده تبدیل شد و این زمینه‌ای شد برای اینکه ما به عنوان بنیاد جانبازان کم کم وارد دولت شویم و بنیاد شهید و امور ایثارگران تشکیل شد.
به گفته وی از این زمان به بعد رسیدگی به مشکلات جانبازان اعصاب و روان در سراسر کشور به سطحی از بهبودی دست یافت.
شریف‌پور با ذکر برداشت‌های مختلفی که از یک جانباز اعصاب و روان در جامعه وجود دارد و گاه اطرافیان این دسته از جانبازان را در برخورد با آنها دچار دوگانگی و مشکل می‌کند، تاکید کرد: معمولا یک جانباز اعصاب و روان حالتی طبیعی در استفاده از قوه تعقل و مشاعرش ندارد و حتی نمی‌تواند یک جمله بندی درست انجام دهد و خواسته‌های بسیار ساده خود را به دیگران منتقل کند.
این کارشناس مسئول همچنین گفت: شاخص بهبودی جانبازان اعصاب و روان به میزان حضورشان در اجتماع بر می‌گردد در واقع هدف غایی ما این است که آنها را به اجتماع وصل کنیم. البته توانبخشی از این بیماران نیازمند هم افزایی همکاران ما در این گونه مراکز و خانواده آنها در زمان مرخصی آنها است.
وی درباره روند پذیرش یک جانباز اعصاب و روان در مرکز متبوعش نیز گفت: بیماری که به اینجا اعزام می‌شود ابتدا توسط یک تیم تخصصی تحت معاینه‌های پزشکی خاص قرار می‌گیرد و پس از تشخیص میزان بیماری او در بخش مربوطه بستری خواهد شد. ما در این مرکز بیماران حاد و بیماران تحت حاد را نگهداری می‌کنیم. با این حال این کارشناس مسئول مرکز نگهداری جانبازان اعصاب و روان تصریح کرد که هیچ درمان قطعی برای عارضه اعصاب و روان وجود ندارد و تنها می‌توان روند بیماری را کنترل کرد.
شریف‌پور همچنین گفت: معمولاً در فصولی از سال که تعطیلات مختلف را شامل می‌شود، مراجعه این دسته از بیماران به مراکزی از قبیل مرکز تحت نظر ما خیلی کم می‌شود و گاه به 10 درصد هم می‌رسد.
وی همچنین تعداد جانبازان اعصاب و روان تحت نظر در این مرکز را حدود 80 بیمار عنوان کرد و با اشاره به الگوهایی که در کشورهای پیشرفته برای توانبخشی این دسته از بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد، گفت: در کشوری مانند آمریکا کمک گرفتن از دولت برای یک بیمار اعصاب و روان، منفک از درجه بیماری و یا همان درجه جانبازی اوست. ما هم البته تلاش کرده ایم این قبیل الگوهای مدرن را در کشورمان پیاده کنیم اما اجرای کامل آن نیازمند یکسری امکانات است.
بر اساس این گزارش تعدادی از جانبازان اعصاب و روان هم که درصد بیماری آنها مابین 10 تا 15 درصد بود و توانایی انتقال مشکلاتشان را داشتند، به بیان برخی مشکلات خود در این زمینه پرداختند.
یکی از این جانبازان از عدم رسیدگی دولت به مشکلات مالی خود و خانواده اش به شدت گلایه مند بود و با تاکید بر اینکه اگر برگ‌های درختان هم کاغذ بشوند و مشکلات ما را بازگو کنند، بازهم کم است، گفت: من یک جانباز 15 درصد هستم چهار تا بچه هم دارم و ولی تنها 530 هزار تومان پول به من می‌دهند هر بار هم که مشکلات خودم را با مسئولان مطرح می‌کنم، آنها به من می‌گویند حقوق جانبازان کمتر از 25 درصد همین اندازه است و ما امکانی برای افزایش آن نداریم.
وی که به گفته خودش مجبور است روزانه 25 قرص مختلف بخورد، اضافه کرد: خیلی‌ها برای دیدن ما به اینجا می‌آیند ولی همه شان گریه کن هستند و کسی به داد ما نمی‌رسد. مسئولان قول می‌دهند و مدام چشم چشم می‌گویند ولی از پشت در آهنی اینجا که بیرون رفتند، دیگر زنگ بزنی جوابت را هم نمی‌دهند.
وی افزود: جانبازان اعصاب و روان واقعا مظلوم اند چون هیچ قانونی به مشکلات آنها توجه نمی‌کند. این را از قول من بنویسید هر چه که آنها از پشت تریبون می‌گویند، دروغ محض است.
این جانباز اعصاب و روان که در یک تک دشمن در سال 1363 و در یکی از مناطق عملیاتی حومه سر پل ذهاب دچار موج انفجار شده بود، به خبرنگاران گفت: سیدمحمد خاتمی یک بار به اینجا آمد ولی احمدی نژاد حتی یکبار هم نیامد البته من اینجا باید به پرسنل این بیمارستان بابت زحماتشان احسنت بگویم.
همچنین بر اساس این گزارش با کمک‌های مسئولان بیمارستان تخصصی نیایش، تعدادی از جانبازان موفق به تولید آثار فرهنگی و هنری اعم از خوشنویسی، ساخت شمع، نقاشی و طراحی شده بودند که در راهروی ورودی این مرکز و همچنین برخی غرفه‌هایی که به همین مناسبت تدارک دیده شده بود در معرض فروش قرار گرفته بودند.
نویسندگانی که برای عیادت از جانبازان اعصاب و روان به این مرکز در گفتگوهایی جداگانه و صمیمی درد و دل‌های آنها را شنیدند و برای تلاش جهت نگارش آثار ادبی با موضوع مشکلاتشان به آنها قول مساعد دادند.