گونتر گراس درگذشت

شهرستان ادب: ساعاتی پیش، ناشر آثار «گونتر گراس»، خبر فوت این رمان‌نویس برجسته را رسانه‌ای کرد. شهرستان ادب، ضمن عرض تسلیت به جامعۀ ادبی و به‌خصوص طرفداران این نویسندۀ بزرگ، نگاهی کوتاه به زندگی و آثار او می‌افکند:

گونتر ویلهم گراس (Günter Wilhelm Grass)  سال 1927 در لهستان به دنیا آمد و بیشتر زندگی‌اش را تا پایان عمر، در آلمان سپری کرد. او علاوه بر نویسندگی، در عرصه‌های شعر، نمایشنامه‌نویسی، تصویرگری، نقاشی و مجسمه‌سازی نیز، فعالیت می‌کرد.

از آثار او می‌توان اشاره کرد به: طبل حلبی، موش و گربه، سال‌های سگی، از دفتر خاطرات یک حلزون، سفره ماهی، ماده موش، قرن من، آخرین رقص، پوست کندن پیاز و... . که سه کتاب اول او، سه‌گانه‌ای معروف به «دانزینک» را تشکیل می‌دهند که به مسألۀ ظهور نازی‌ها می‌پردازند.

عمدۀ شهرت گونتر گراس، به رمان طبل حلبی او برمی‌گردد که نمونۀ اعلایی از سبک رئالیسم جادویی به شمار می‌رود و همچنان او را در جای‌جای دنیا، با این اثر می‌شناسند. رمانی که به زبان‌های بسیاری ترجمه شد و چهل سال بعد از نگارشش، یعنی در سال 1999، توانست جایزۀ نوبل ادبیات را برای وی به ارمغان بیاورد. وی همچنین در سال 1996 موفق به دریافت جایزۀ توماس مان شد.

او نویسنده‌ای آگاه، متعهد و جسور بود که به شرایط سیاسی اطرافش، صراحتاً واکنش نشان می‌داد. از آخرین حواشی سیاسی زندگی او، شعری بود که در پی مخالفت‌های اسرائیل با انرژی هسته‌ای ایران سرود و در آن اسرائیل را تهدیدی برای صلح دانست. انتشار این شعر در روزنامه‌ها، پیامدهایی برای وی داشت؛ من جمله ممنوعیت ورود او به سرزمین‌های اشغالی از سوی اسرائیل. همچنین، دیتر گراومن، مدیر مرکز یهودیان آلمان، شعر گونتر گراس را جزوۀ نفرت نامید؛ این در حالیست که در خود کشور آلمان بیش از هفتاد راهپیمایی مردمی در حمایت از گوسنترگراس اتفاق افتاد. جالب است که علی رغم هجمه‎های پی در پی رسانه‎های صهیونیستی و بسیاری از رسانه‎های غربی گونترگراس نه تنها منفعل نشد، بلکه مدتی بعد در گفتگویی تأکید کرد: «کاش می‎شد به ایران بیایم و اسرائیل را عصبانی کنم»

اگرچه ادبیات داستانی جهان، همواره جای خالی گونتر گراس را در سینه دارد، صدای طبل حلبی وی، تا ابد در گوش جهانیان خواهد ماند.