شهرستان ادب: جلال‌الدین محمد بلخی هشت قرن پیش در حالی ظهور کرد که ادبیات صوفیانه را روحی تازه بخشید. با توجه به این نکته که در قرن‌ها بعد از وفات او، در همین سال‌های معاصر نیز همگان نام او را با برگزاری کلاس‌های مثنوی‌خوانی، فیه ما فیه و ... زنده نگه داشته‌اند، بر آن شدیم که در روز بزرگداشت او به صورت اجمالی، حضور اشعار این شاعر گران‌قدر را در کتب آموزشی مدارس بررسی کنیم تا بدانیم که مولانا در ادبیات آموزشی معاصر از چه جایگاه و رتبه‌ای برخوردار است.
جای درنگ دارد که در ادبیات آموزشی و عمومی معاصر ما در سال‌های ابتدایی و دبیرستان، بیش‌تر اوقات جز اشاره‌ای کوتاه به جلال‌الدین محمد، هیچ معرفی صحیح و ارزش‌مندی از این شاعر صورت نمی‌گیرد. حال این سؤال مطرح است که چرا آن‌گونه که شایسته و بایسته است، مولانا در ادبیات آموزشی این سرزمین جز به‌قدر محدودی راه نگشوده؟ چرا متن مثنوی‌های او که نمونۀ بارزی از تجارب و نکات آموزنده است، از نگاهِ نسل تازۀ ما دور و پنهان مانده؟ حال آن‌که به‌راستی می‌توان او را از گنجینههای ادبی جهانی و نیز سرمایۀ عرفانی و اخلاقی شناختهشده برای تمدنهای فرهیخته برشمرد که می‌توانند در زندگی هریک از پارسی‌زبانان الگو و نمونه باشند و راه رسیدن به کمال را برای هر روح مشتاقی، هموار کنند.
المیرا شاهان
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز