موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب
Menu
پرونده پرتره فردوسی
«وصف خرد» در شاهنامه فردوسی
به مناسبت زادروز شاعر حکیم ابوالقاسم فردوسی
«وصف خرد» در شاهنامه فردوسی
جستجوی حکمت اجتماعی در شاهنامه فردوسی
پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر اسلامی برگزار می‌کند:
جستجوی حکمت اجتماعی در شاهنامه فردوسی
بازگشایی پرونده‌پرتره «فردوسی» در سایت شهرستان ادب
به مناسبت زادروز حکیم ابوالقاسم فردوسی خالق شاهنامه
بازگشایی پرونده‌پرتره «فردوسی» در سایت شهرستان ادب
هجونامه فردوسی برای محمود غزنوی
ایا شاه محمود کشور گشای
هجونامه فردوسی برای محمود غزنوی
شبی چون شبه روی شسته به قیر
وصف شب در داستان بیژن و منیژه فردوسی
شبی چون شبه روی شسته به قیر
انتخاب سرنوشت | یادداشتی از امیر مرادی
روایتی از داستان ضحّاک در شاهنامه
انتخاب سرنوشت | یادداشتی از امیر مرادی
اگر تندبادی براید ز کنج
مقدمه داستان سهراب فردوسی
اگر تندبادی براید ز کنج
پرونده پرتره «فردوسی» در سایت شهرستان ادب گشوده شد
هم‌زمان با روز گرامی‌داشتِ سراینده شاهنامه، حکیم ابوالقاسم فردوسی
پرونده پرتره «فردوسی» در سایت شهرستان ادب گشوده شد
«نبرد با سهراب درون»
به مناسبت روز بزرگداشت فردوسی
«نبرد با سهراب درون»
تجاوز به حریم جزیرۀ فارسی
مقاله‎ای از حسن صنوبری
تجاوز به حریم جزیرۀ فارسی
فردوسی؛ معمار باستانی آن کاخ سربلند
به مناسبت زادروز فردوسی
فردوسی؛ معمار باستانی آن کاخ سربلند
روز پژوهش
۲۵ آذر
روز پژوهش
مرا برای نوشتن برانگیخته‌اند
میر‌جلال‌الدین کزازی:
مرا برای نوشتن برانگیخته‌اند
بحثی در آرمان و ایمان فردوسی
معرفی کتاب «بوسه بر خاک پی حیدر(ع)» از استاد ابوالحسنی منذر
بحثی در آرمان و ایمان فردوسی
دکتر میرجلال‌الدین کزازی در گفتگو با شهرستان ادب: «شاهنامه باید به سینما بیاید»
شهرستان ادب: دکتر میر جلال الدین کزازی؛ پژوهشگر نام‌آشنا و استادِ ادبیات پارسی‌ست که تاکنون آثار بسیاری از او در زمینه شاهنامه‌پژوهی، خاقانی شناسی، ترجمه و ... منتشر شده است. او متولد ۱۳۲۷ در کرمانشاه است. از جمله آثار ارزندۀ او در حوزه شاهنامه می‌توان به کتاب‌هایی چون «مازهای راز»، «رویا، حماسه، اسطوره»، «نامۀ باستان»، «تندبادی از کنج»، «دفترِ دانایی و داد» و ... اشاره نمود. وی همچنین بیش از دو دهه است که در گفتگوها و آثار خود از واژگان سره پارسی بهره می‌برد. گفتنی‌ست که وی در سال ۸۴ چهرۀ ماندگار فرهنگ و ایران شد و اخیرا نیز با اثر «آنک پاریس» رتبۀ برگزیده بخش مستندنگاری دهمین دوره جایزۀ ادبی جلال را به دست آورد. شهرستان ادب در «پرونده پرتره فردوسی» که از ۲۵ اردیبهشت بازگشایی شده است، گفتگویی پیرامون شاهنامه با این استاد نام‌آور دانشکده ادبیات علامه طباطبایی انجام داده است که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید. این گفتگو به همت خانم نیلوفر بختیاری انجام شده است. متاسفانه امروزه به دلیل تنوع رسانه‌های دیداری و شنیداری، فرهنگ شفاهی و سنت‌هایی چون نقالی و شاهنامه‌خوانی در سایه فرهنگ مکتوب قرار گرفته است و جز در معدودی از شهرها و روستاهای ایران، اثری از سنت کهن شاهنامه‌خوانی دیده نمی‌شود. از دیدگاه شما، در چنین روزگاری شاهنامه با چه ترفند و راهکاری می‌تواند همانند گذشته به میان مردم بیاید و بار دیگر در ذهن و زبان آنها جاری شود؟ پاسخ به این پرسش پاسخی درازدامان می‌تواند بود. من می‌کوشم که سخت کوتاه پاسخ بدهم. در کلان‌شهرها و شهرهای بزرگ با انبوه مردمان،‌ نمی‌توان این هنرهای دیرینه را، به شیوه‌ای که در گذشته از آنها بهره می‌برده‌اند، به کار گرفت. زیرا که در شهرها آن امکان نیست. در گذشته در قهوه‌خانه و در انجمن‌ها به این هنرها پرداخته می‌شد. نمونه را داستان‌گوی یا نقال، داستانی از شاهنامه را در قهوه‌خانه آغاز می‌کرد و هر شب بخشی از آن را باز می‌گفت تا سرانجام، آن را به پایان می‌برد. اما در شهری بزرگ مانند تهران این امکان نیست. زیرا که آن نهادهای مردمی به شیوۀ گذشته کارایی ندارند. اما معنای این سخن آن نیست که به هیچ‌ روی در این شهرها نمی‌توان همچنان از این هنرها بهره گرفت و به یاری آنها شاهنامه را در میان ایرانیان یا شهروندان درگسترد. به‌همان‌سان که شما خود گفتید، از توانش‌ها و هنرهای نو می‌توان به جای آن نهادهای مردمی که امروزه از میان رفته است بهره برد. نمونه را از تلویزیون. آن داستان‌گوی می‌تواند از تلویزیون داستان‌های شاهنامه را با بینندگان در میان بنهد یا همچنان داستان‌گوی در رادیو، می‌تواند از این دستگاه و رسانه در بازگفت داستان‌های شاهنامه سود بجوید. از سوی دیگر می‌سزد که هنرمندان توانا، آفرینش‌گر و برخوردار از مایه‌های گوناگون بایسته، داستان‌های شاهنامه را به نگاره‌های جنبان برسانند و در پردۀ سینما نشان بدهند. چه بی‌گمان کارسازی بیشتری خواهد داشت و بینندگان سینما این داستان‌ها را به شیوه‌ای زنده در برابر خود خواهند یافت و خواهند دید. این امکان‌ها و توانش‌ها را می‌توان به این شیوه در کار آورد تا شاهنامه مانند گذشته در دامان ذهن و اندیشۀ ایرانیان جای بگیرد. هنگامی که نوجوان، جوان یا حتی کودک ایرانی این داستان‌ها را به‌ویژه در نگاره‌های جنبان یا پویانمایی می‌بیند، دل بدان‌ها خواهد باخت و برانگیخته خواهد شد که اندک اندک با جهان شاهنامه آشنا بشود و داستان‌ها را از زبان گرم و گیرا و شورآفرین فردوسی بخواند. راه چاره همین است. از دید شما چرا در میان برخی اقوام ایرانی شاهنامه‌خوانی بیشتر از سایر اقوام مورد توجه است؟ علت آن وجود ویژگی خاصی در میان این اقوام اس...
ادامه مطلب