شهرستان ادب: بنا به سنت همه‌ساله، در شب ولادت با سعادت حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السلام جمعی از استادان زبان و ادب پارسی و شاعران جوان و پیشکسوت با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی دیدار کردند. سایت شهرستان ادب در بیشتر سال‌ها سعی کرده جامع‌ترین گزارش را از این دیدار ارزشمند تقدیم مخاطبان ادبیات کند. گزارش اختصاصی و حاشیه‌نگاری سایت شهرستان ادب از دیدار شاعران با رهبر انقلاب در سال 1398 را در ادامه مشاهده می‌کنید ؛ «مجری جدید شب شعر نیمۀ رمضان»، «بیتی از سایه که آیت‌الله خامنه‌ای حفظ بود»، «شعرخوانی فرزند شهید»، «درخواست شاعر هندی برای تجدید چاپ کتاب نایاب رهبری درباره هند»، «شعرخوانی به یاد شهیدان افغانستان»، «گفت‌وگوی خودمانی رهبر و میرشکاک»، «شعرهای طنز دیدار امسال»، «شوخی رهبری با احمد شاملو»، «چهره‌های تازه و جوان امسال»، «مادری که برای دخترش شعر خواند»، «انتقاد صریح رهبر از مجریان تلویزیون و وضعیت ترانه و تیتراژ در کشور» و ... از جمله مطالب حواشی‌ای است که در گزارش اختصاصی شهرستان ادب به آن‌ها پرداخته شده. گفتنی‌‌ست زحمت اصلی این گزارش بر عهدۀ شاعر و گزارشگر توانمند آقای «علی چاوشی» بوده است: نقطه‌ی آغاز دیدارهای شاعران با رهبر انقلاب مثل هر سال مسجد حوزه‌ی هنری است. حدود ساعت ۱۶:۳۰ خودم را می‌رسانم به مسجد حوزه و کارت شناسایی‌ام را نشان می‌دهد و کارت ورود به جلسه را تحویل می‌گیرم. چند روزی است می‌دانم که اسمم در فهرست کسانی است که قرار است امسال شعر بخوانند، تماس می‌گیرند و می‌گویند شاعرانی که اسمشان در فهرست هست باید بروند طبقه‌ی پنجم حوزه برای جلسه‌ی هماهنگی. در اتاق جلسات، کنار یکی دو شاعر آشناتر جاگیر می‌شوم. ساعت ۱۷ جلسه شروع می‌شود. جلسه‌ی رسمی‌ای نیست و فضا دوستانه است. مومنی (رئیس حوزه)، عباس محمدی (مدیر دفتر شعر)، امیری اسفندقه مجری امسال مراسم و علی داوودی هر کدام در چند جمله توصیه‌های کلی به شاعران می‌کنند. توصیه‌هایی مثل این که شعرهای انتخاب‌شده را بخوانید و از مقدمه‌چینی پیش از خواندن شعر پرهیز کنید و در خوانش شعر دقت داشته باشید و… . جای خالی قزوه محسوس است و یکی دو نفر زیرلبی سراغ او را می‌گیرند. آقای مومنی می‌گوید قزوه بعد از ۹ سال اجرا امسال به درخواست خودش این وظیفه را به دیگران محول کرده است. کل جلسه نیم ساعت طول نمی‌کشد. آماده می‌شویم برای رفتن به سمت بیت. حیاط حوزه‌ی هنری پر از شاعرانی است که گوشه به گوشه در دسته‌های ۳-۴ نفره دور هم جمع شده‌اند و می‌گویند و می‌خندند. اتوبوس اول ساعت ۱۸ به سمت بیت حرکت می‌کند و اتوبوس‌های بعدی هم با فاصله راه می‌افتند. می‌آیم سوار اتوبوس بشوم که میلاد عرفان‌پور را می‌بینم. میلاد می‌گوید می‌خواهد با خودروی شخصی به سمت بیت برود. با او همراه می‌شوم و استاد میرشکاک هم همراه می‌شود و سه نفری با خودروی میلاد راه می‌افتیم. در مسیر ۱۰ دقیقه‌ای، میرشکاک از بزرگواری آقا در مواجهه با شاعری بی‌مبالات در سال‌های قدیم خاطره می‌گوید. می‌رسیم به ورودی بیت: خیابان دانشگاه جنوبی، انتهای کوچه‌ی عطارد. جمع شاعران آخر کوچه را قرق کرده‌اند. امکاناتی برای نشستن نیست و بعضی‌ها روی جدول‌های کنار کوچه نشسته‌اند تا حالشان در این ساعات منتهی به افطار خراب نشود. از وقتی به ورودی بیت می‌رسیم تا وقتی که اولین شاعران وارد اولین ورودی بازرسی بیت می‌شوند بیش از ۴۰-۵۰ دقیقه طول می‌کشد. نمی‌دانم چرا هر سال این مشکل در برنامه‌ریزی حوزه‌ی هنری وجود دارد. می‌شود جمع شاعران در همان حوزه بمانند و دیرتر حرکت کنند تا یک ساعت آن هم در ساعات آخر روزه‌دا...