گفتگو با محمدمهدی سیار و علی‎محمد مودب درمورد تأکید رهبر انقلاب بر «واکنش سریع شاعران نسبت به مسائل مهم روز»

شهرستان ادب: در پی تأکید رهبر انقلاب بر «اهمیت واکنش سریع شاعران نسبت به مسائل و تحولات مهم روز» خبرگزاری‎ها نظر شاعران انقلاب را دراینمورد جویا شدند. در ادامه متن گفتگوی محمدمهدی سیار با «پایگاه حوزه هنری» و گفتگوی علی‎محمد مودب با «خبرگزاری نسیم» را می‎خوانید.

سیار: واكنش سریع و صریح شاعران منافاتی با شعر ماندگار ندارد 

محمدمهدی سیار یكی از شعرایی بود كه در دیدار اخیر رهبری با شاعران و اهالی ادب حضور داشت. شاعر ترانه معروف «مرگ بر آمریكا» در گفت و گو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری با اشاره به بیانات رهبری معتقد است كه اشاره رهبری به اشعار صریح ضلم ستیزانه از اهمیت بسیار فراوانی برخوردار است. وی در این باره توضیح داد: حضرت آقا در فرازی از سخنانشان اشاره ای داشتند به اشعار ظلم ستیزانه و واكنش صریح شاعران. این فراز از نظر من بسیار اهمیت دارد.

سیار در ادامه به كسانی اشاره كرد كه معتقدند واكنش صریح در شعر منجر به تاریخ مصرف شعر می شود و از ماندگاری آن می كاهد تاكید كرد: همان طور كه رهبری فرمودند بیان صریح هیچ منافاتی با ماندگاری شعر ندارد. بلكه اگر رخدادهای روز با یك دید عمیق شاعرانه نگریسته و به شعر درآیند همان رخداد منجر به ماندگاری شعر می شود. همان طور كه شعر هم منجر به ماندگاری آن اتفاق خاص می تواند باشد.

این شاعر در ادامه افزود: البته وقتی كه رهبری به شعر ظلم ستیزانه تاكید می كنند را باید جدای از شعربازی های فضای مجازی دانست كه درباره هر اتفاقی ابیاتی سروده می شود كه سریع از بین می رود. بلكه اگر دید شاعرانه و عمیقی پشت سر اشعار مناسبتی وجود نداشته باشد به سرعت آن شعر از بین خواهد رفت.

مهدی سیار معتقد است اشعار ظلم ستیزانه و واكنش صریح شعرا باید همان طور كه رهبری بدان اشاره كردند شعر فاخر و ماندگار باشد.

شاعر ترانه «مرگ بر آمریكا» در ادامه به وظیفه مسئولین در قبال شعر اشاره كرده و با توجه به بیابان رهبر معظم انقلاب تصریح كرد: همان طور كه رهبری گلایه داشتند برخی از نهادها و سازمان های مسئول در قبال شعر بی توجه اند و هنوز به ارج و قرب شعر چنان كه رهبری به صراحت فرمودند، پی نبرده اند.

وی افزود: در حالی كه رهبر معظم انقلاب از موسسه شهرستان ادب كه توانسته است با كمك حوزه هنری در زمینه شعر كارهای خوبی انجام دهد، تعریف و تمجید كردند. همین مسئله باعث شد كه من به عنوان كمترین عضو این موسسه حس كردم كه رهبر معظم انقلاب چقدر از كارهایی كه صورت می گیرد باخبر هستند و این خاطره شیرینی برایم شد.

مودب: وقت آن رسیده بود به جریان شعر بی‌موضع پاسخ داده شود

علی محمد مودب در گفتگو با «نسیم»، با بیان اینکه شعر ستون خیمه هنر انقلاب به شمار می رود، گفت: شعر هنر اصلی ایرانیان به شمار می رود و این شعر این نقش را در دوران انقلاب اسلامی نیز داشته است. در حقیقت شعر بهترین روایتگر تجربه معنوی انسان انقلابی شعر بوده و خواهد بود.

وی ادامه داد: در حوادث مختلف،موقعیت های گوناگون و به طور کلی درباره جهان، معانی و مفاهیمی که انقلاب اسلامی  به همراه خود آورده، به نظرم مهمترین بخش میراث مکتوب ما در این حوزه ها شعر انقلاب اسلامی است که از لحاظ کمی و کیفی نیز رشد خوبی را داشته است، البته باید سایر هنرها بیشتر از شعر استفاده کنند و رسانه نیز توجه جدی تر به این هنر داشته باشند.

رئیس موسسه شهرستان ادب با بیان اینکه عمده شاعر شاخص عصر انقلاب از همان اوایل انقلاب اسلامی تاکنون درباره مسائل و موضوعات مختلف موضع گرفته اند، اظهار داشت: البته جریانی نیز وجود دارد که به سمت شعر بی موضع حرکت می کند؛ شعری که کاری به حوادث نداشته و حرفی به کسی نمی زند و طبیعتا این نوع شعر هم به دلیل برخی جذابیت هایش مخاطب خوبی دارد.

مودب در همین زمینه افزود: متاسفانه این جریان شعری در سال های اخیر برجسته شده و امروز حتی برخی از افراد این جریان نظریه پردازی می کنند و به شعر انقلاب که دارای موضع گیری است، حمله کرده و به مقابله با واکنش سریع و صریح شعر می پردازند؛ از این رو وقت آن رسیده بود که به این جریان شعر جوابی داده شود که خداروشکر بهترین جواب را از زبان رهبر حکیم انقلاب گرفتند.

وی با بیان اینکه شاعر اصولا در نسبت اش به زمانه اش تعریف می شود، تصریح کرد: درست است که این تنوع شعرها که چندان ارتباطی با زمانه شان نیز نداشته و سرگرم مهندسی الفاظ و مضامین هستند  دارای جذابیت بوده و به تعبیری وجود این جریان شعری نیز خوب است، ولی شعر پیش رو شعری است که با زمانه خود و با انسان زمان خودش درگیر شده و حرف و موضع ای برای آن داشته باشد.

رئیس موسسه شهرستان ادب گفت: شعری که دارای موضع است ممکن است در طول مسیر خود از نظر فنی افت هایی داشته باشد، ولی اگر عمر یک شاعر را بررسی کنیم متوجه می شویم شاعری که 30 یا 40 سال شعر گفته است، اگر نسبت جدی ای با حوادث واقعه زمان خود داشته باشد، شاعر زمانه و پیش رو خواهد بود. به عبارت دیگر شاعری که از میراث و از کیسه ادبیات کهن استفاده می کند و از مضامین گذشتگان خرج می کند، ممکن است اقبال خوبی داشته باشد، ولی به هر حال شاعر زمانه خودش نیست و در سیر تاریخ ادبیاتی جایگاه خودش در زمانه خودش درست تعریف نمی شود.