ناصر فیض:کوتاهی از خود ماست نه از غنای فرهنگی انقلاب

شهرستان ادب به نقل از لرستان خبر: موسسه شهرستان ادب برای نخستین بار، شب شعر انقلاب را در استان لرستان و شهرستان خرم آباد برگزار کرد.محفلی که علاوه بر شعرای استان، شاعران برتر انقلابی کشور در آن حضور داشتند.

در حاشیه این مراسم فرصت را غنیمت شمردیم و گفت و گویی با یکی از شعرای انقلابی کشور ترتیب دادیم.کسی که شعر را در کنار شخصیت معاصر شعرعرفانی یعنی استاد علی مجاهدی تلمذ کرده است و شوخی های امام خامنه ای با این شاعر در محافل شهر گویی، همواره مورد توجه رسانه ها و مردم بوده است.

متن فوق ماحصل این گفت و گو است.

خودتان را معرفی کنید

ناصر فیض هستم اصالتن اهل مشکین شهر اردبیلم اما خودم متولد شهر مقدس قم می باشم و هم اکنون در کنار سرودن شعر، در حوزه هنری تهران مشغول به کارم.

چند سال است که به طور حرفه ای شعر می گویید؟

شعر گفتن را خیلی دیر شروع کردم و تقریبا از 26 سالگی وارد این وادی شدم و نخستین شعرهای من در خانه مرحوم استاد علی مجاهدی متخلص به پروانه سروده شد جایی که شعرای قم همگی جمع شده بودند و تشکلی به نام انجمن محیط را تشکیل داده بودند.استاد علی مجاهدی در خانواده ای فقیه پرور رشد کرده بود و خود استاد هم از مریدان عارف بزرگ مرحوم شیخ جعفر مجتهدی(ره) بوده است و اولین شعرهای من در محضر مرحوم مجاهدی بوده است.

هدف اصلی برنامه هایی مثل شب شعر انقلاب چیست؟

ببینید هر جای دنیا یک اتفاق و انقلابی که رخ می دهد بسیاری از ابعاد ادبی و هنری آن کشور را تحت تاثیر قرار می دهد مثل انقلاب اکتبر روسیه و یا انقلاب فرانسه؛ به هر حال شکل گیری انقلاب سبب شده که یک ادبیات نیز در کنار آن شکل بگیرد هر چند ممکن است نام این ادبیات به طور مثال در فرانسه به جای ادبیات انقلابی ادبیات سوسیالیستی باشد ولی به هر حال این سبک با انقلاب این کشورها متولد شده است.وقتی برنامه ای به نام شب شعر انقلاب شکل می گیرد بخشی از آن برای نمایش دادن آثار  و بخشی برای تبیین نگاه انقلابی به شعر و ادبیات است و هم اکنون همزمان با شب شعر، کارگاه های مختلقی در این برنامه آفتاب گردان ها وجود دارد و بخشی از آن در مورد مشخصه ها، ویژگی ها و به طور کلی تعریف شعر انقلابی است.

آیا در صدور ادبیات انقلابی به کشورهای منطقه و دنیا موفق بوده ایم؟

ببینید اگر ادبیات انقلابی ما آن طور که شایسته است در دنیا مطرح نشده کوتاهی از خود ماست نه از غنای فرهنگی انقلاب؛ من معتقدم که در هیچ جای دنیا، این قدر ادبیات تحت تاثیر انقلاب نبوده است که تعداد زیاد داستان و داستان نویس و شعر وشاعر و فیلم، تئاتر و نمایش، همگی موئید این صحبت است، به طور نمونه در انقلاب اکتبر روسیه چه اتفاقی افتاده است، چند شاعر ظهور کرد، چه تعداد فیلم سینمایی تولید و چه تعداد قطعه موسیقی ساخته شد و مشخص است که چنین انقلابی با غنا و گستردگی ادبیات ایران قابل مقایسه نیست و اگر نتوانسته ایم این غنای ادبی را صادر کنیم مشکل از همه ماست و برای صدور مبانی انقلاب از طریق ادبیات به یک حرکت ملی نیازمندیم.

بعد از گذشت 37 سال از انقلاب، آیا عامه مردم با ادبیات ارزشی انقلاب ارتباط مثبتی برقرار کرده اند؟

در تیراژ بعضی از کتاب ها می توان این ارتباط را دید. ما در گذشته تصور نمی کردیم که مردم یک رمان در مورد دفاع مقدس بخوانند یا چنین استقبالی از خاطرات یک رزمنده اسیر و یا یک جانباز داشته باشند که خود نشان دهنده این است که اتفاقاتی که در انقلاب اسلامی ایران شکل گرفته است آن قدر جاذبه دارد که مخاطب داشته باشد. به طور نمونه سرگذشت یک اسیر که چندین سال در زندان های بعثی حضور داشته، آن قدر جذبه دارد که شرح حال او به عنوان سرمشق در جامعه پذیرفته شود. تا جایی که من اطلاع دارم کتاب هایی که در حوزه دفاع مقدس و انقلاب توسط "ثوره مهر" و "شهرستان ادب" نوشته شده است به چاپ های متعدد رسیده اند و این در حالی است که هم اکنون تیراژ بعضی از کتاب ها که در حوزه های دیگر فرهنگی و اجتماعی در شهری مثل تهران در حد 200 عدد است در حالی که کتاب هایی مثل "شطرنج با ماشین قیامت"، "پایی که جا ماند" و "دا"، رکوردهای تاریخی فروش را ثبت کرده اند و حتی الان کتاب طنز با ماهیت انقلابی داریم که به چاپ هفتم و هشتم رسیده است.

در مورد ماهیت موئسسه شهرستان ادب توضیح می دهید؟

برای تبیین مبانی انقلاب به ابزارهایی مثل شعر و داستان نیاز است. شهرستان ادب برای مطرح کردن ادبیات انقلاب، دفاع مقدس و یک ملتی که تاریخی مثل حکومت 2500 ساله شاهنشاهی را تغییر داده، شکل گرفته و برای این موئسسه فرهنگی مهم است که در دنیا چه خبر است در فلسطین و یمن چه خبر است و یا در هر جایی از عالم که به یک نفر ظلم می شود شهرستان ادب با بکارگیری ابزار شعر و داستان از مظلوم دستگیری می کند.

هم اکنون حوزه ادبی شعر ایران برای مظلومان عالم حرفی برای گفتن دارد؟

آثار فراوان منتشر شده برای هر انسان مطلعی کافی است که چه قدر حوزه ادب و هنر ایران در این زمینه فعال بوده است و کافی است یک تحقیق ساده انجام شود و کسی که این آثار را دیده باشد این مسئله دیگر برایش سوال نیست. به طور نمونه اگر می خواهیم بدانیم که چه میزان در دنیا موثر بوده ایم باید میزان عدالت خواهی را در میان آثار ادبی معدل گرفت که درصد بالایی است. وضعیت دنیا هم اکنون به گونه ای است که دیگر دوره سرودن شعر با مضمون خال و لب و گیسو در کشور گذشته است.