حالا پا به پای خاطرات تو /ما تموم راه گریه می کنیم

با سکوتش خیلی از حرفا رو گفت
روح جنگلو تکون داد و نموند
تکدرختی که تو ساحلی غریب
با لبای تشنه جون داد و نموند

بی قرار یه قراری شده بود
که یه عمری بود  با آسمونا داشت
برای همین یه روزی بی خبر
ما رو با تنهاییا تنها گذاشت

سر سفره های شب نشینی مون
دیگه هیشکی لب به لبخند نزد
همه دلشکسته بودن و کسی
جز با گریه دلشو بند نزد

آه کاش می شد یه کار دیگه کرد
بی تو پشت آه گریه می کنیم 
حالا پا به پای خاطرات تو
ما تموم راه گریه می کنیم

• (دیشب سکوتی روح جنگل را تکان می داد/انگار در ساحل درختی تشنه جان می داد-خلیل عمرانی)