موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب
Menu
گزارش مشروح و تصویری اولین روز اردوی آقایان دورۀ هفتم آفتابگردان‌ها

شاعری، جدی ترین ساحت انسان است

27 مرداد 1398 00:00 | 0 نظر
Article Rating | امتیاز: 5 با 2 رای
شاعری، جدی ترین ساحت انسان است

شهرستان ادب: در افتتاحیه سومین اردوی هفتمین دوره آموزشی شعر جوان «آفتابگردان ها» ویژه آقایان، روز جمعه  26 مردادماه 1398 در اردوگاه شهدای هفتم تیر شهر رامسر برگزار شد.
از ویژگی های مهم دوره های تخصصی آموزشی شعر جوان انقلاب اسلامی، برگزاری اردوهای آموزشی، نقدهای مکتوب، نقد تلفنی، کارگاه های مجازی بود که با مشارکت شاعران جوان و حضور اساتید سرشناس و صاحب نام عرصه شعر و ادبیات فارسی صورت گرفت.
در این نشست، محمدرضا وحیدزاده و مبین اردستانی از کارشناسان دفتر شعر موسسه شهرستان ادب حضور داشتند. 
وحیدزاده در ابتدای این نشست اظهار کرد: هدف ما از برگزاری این دوره ها آموزش شعر به شرکت کنندگان نبود و نیست بلکه سعی داشتیم زمینه های پرورش نبوغ شاعری را در شاعران جوان ایجاد کنیم چرا که به هیچ کس نمی توان نبوغ و خلاقیت داشتن هنری را آموزش داد.
مبین اردستانی نیز در ادامه خاطرنشان کرد: این دوره جزو دوره های خیلی خوب ما بود و برای خودم با تجربیات زیادی همراه بود و  این اردوها فرصتی است تا شما شیوه شاعری را بیاموزید و کلاس های این جا حاصل تجربه سال های سال شاعری اساتیدی است که در این جا حضور پیدا می کنند.
بعد از افتتاحیه، نخستین برنامه اردوی آفتابگردان ها ویژه آقایان، کلاس شاعر هم نفس روزگار ما استاد علی محمد مودب بود.

شاعری جدی ترین ساحت انسان است
علی محمد مودب در کلاس «شاعری جدی ترین ساحت انسان» با بیان اینکه لازمه شاعری داشتن نگاه و جهان بینی است، اظهار داشت: ایجاد زمینه های لازم برای رسیدن شاعران جوان به پاسخی مناسب درباره ذات شعر و شاعر، یکی از اهداف ما از برگزاری دوره های آفتابگردان ها است تا از این راه، شاعران جوان نسبت خود را با شعر و پدیده های پیرامون خود پیدا کنند.
مدیر موسسه شهرستان ادب افزود: امروز نگاه جامعه به شعر و شاعران چه در سطح تصمیم گیران و سیاست گذاران و چه در سطح مردم چنان که  شایسته این هنر باشد، نیست. در حالیکه شعر، ستون خیمه فرهنگ ایرانی و جایگاهی است که شاعر ایرانی جدی ترین تاملات خود را در آن ثبت کرده است و میراث عظیمی به یادگار گذاشته است.
وی افزود: تصویری که رسانه های ما از شاعران نمایش می دهند، بعضا شخصیت هایی بی فایده و انسان هایی پادرهوا و معمولا غرق در خیال است که درگیر احساسات خود بوده و به گوشه‌ی خزیده و دور از جامعه است.
مودب تصریح کرد: حتی خود ما شاعرها در گفت وگوهایمان گاهی این طور استدلال می کنیم که من شاعرم و بی نظمی ها و رفتارهای نسنجیده من لازمه ی شاعری است . در واقع چنین نگاه منفی ای به هویت شاعر چه در ذهن مردم و چه در رسانه و چه در بین خودمان رواج دارد و نشان دهنده آن است که ما به شاعری نگاه درستی نداشتیم و به طور جدی در خصوص آن فکر نکردیم در صورتی که  آبروی تمدن ایرانی به شاعرانش است.

فردوسی، پناهگاه هویت و تمدن ایرانی
شاعر کتاب «کهکشان چهره ها» با بیان اینکه نمی توانیم بگوییم ایرانی هستیم اما نسبت ایرانی بودن را با شاعرانش نشناسیم، ادامه داد: مهم ترین افرادی که در شکل گیری هویت ایرانی نقش ایفا کردند، شاعران بودند چنانکه فردوسی یک حکیم بود که یک عمر در کار خودش متمرکز شده و متنی که با هزینه عمر وجان و مال خود خلق کرد تا امروز پناهگاه هویت و تمدن ایرانی هاست . ساختمانی که او بنا کرده هویت ایرانی اسلامی را تعریف کند و آن را از سایر تمدن ها آن را متفاوت می سازد. 
مودب با بیان این پرسش که شاعر کیست و چه می کند، اظهار کرد: شاعر سیمای انسان جدی است و ماموریت او جدیت است. اینکه می گویند شعر نوعی دروغ است به معنای دروغ با فلسفه ی دروغ نیست بلکه با هدف صدق شناخته می شود و روشی است برای  نیل به حقیقت. اگر به یک چهره زیبا، ماه گفته می شود هدف مفهوم کلمه است که با یک شگرد لفظی، حرف درست و دقیق را منتقل می کند و شاعر با این آشنایی زدایی به روش های مختلف به حقیقت می رسد. به عبارت دیگر مهم ترین ویژگی یک شعر صدق عاطفی آن است هرچند ظاهرش در صورتِ دروغ و اغراق و با استفاده از شگردهای لفظی جلوه می کند اما شاعر تصمیم دارد عاطفی ترین و صادقانه ترین روایت را ارائه کند.
مودب با اشاره به اینکه لازم است نقش شاعران بزرگ خود را بشناسیم و خودمان را در نسبت با این تبار مقایسه کنیم، گفت: وقتی مرحوم حسین منزوی می گوید «شاعر تو را زین خیل بی دردان کسی نشناخت، تو مشکلی و هرگزت آسان کسی نشناخت» می خواهد یادآوری کند، با این که شأن شاعر در جامعه ایرانی بالاست ولی با این وجود، مردم ما شاعر را نشناختند. خوب است که با مروری بر سیمای شاعر ایرانی، این شخصیت را بشناسیم.
وی با اشاره به لزوم عنصر جدیت در شخصیت شاعران تصریح کرد: شاعران نماینده هویت و تمدن ما شاعرانی هستند که به ذکر خدا و عمل صالح و انجام آنچه می گویند با جدیت پایبندند. شاعری که ما دوستش داریم مشخصه اش این است که به گفته های خود متعهد است. وقتی نگاه می کنیم به فردوسی، شاخص ترین صفت جدی بودن اوست. چراکه که سی سال عمر خود را می گذارد برای ساختن هویت ایرانی در قالب شاهنامه که تا امروز هم کارآمد است و هم می توان از آن خوانش های جدید داشت و با انواع رویکرد ها از آن استفاده کرد.
مدیر موسسه شهرستان ادب ادامه داد: از دیگر شاعرانی که حکمت را وارد شعر فارسی کرد و یکی از آغازگران حکمت در شعر بود، حکیم سنایی غزنوی است. در مورد سنایی کافی است توجه کنیم به اسم کتابش با عنوان «حدیقه الحقیقه»؛ یعنی باغ حقیقت. عنوان این کتاب به تنهایی دلیل محکمی است بر رد تلقی مردمان زمانه ما از شاعران. در این کتاب، سرفصل هایی درباره سعادت و مرگ وجود دارد. و حتی چند فصل در یکی از کتاب هایش درباره قرآن حرف می زند.
مودب ادامه داد: سنایی باغی به نام حقیقت را ساخته و در آن درباره سعادت و عبادت و معاد حرف زده است. اینگونه سرفصل ها در آثار شاعران ما یکی از یکی جدی تر است و چنین رویکردی را در آثار عطار و مولوی و دیگران نیز می بینیم و در واقع مهم ترین نشانه های فکر وتمدن ما در آثار این بزرگان رونمایی شده اند. اگر اینها بزرگان شعر فارسی اند پس تلقی مردم ما  از شاعری چیست؟ اینکه ما شاعر را انسانی می شناسیم که نباید او را جدی گرفت از کجا نشات گرفته است؟
وی با تاکید بر اینکه نوعی گسست از سنت شعری ما رخ داده  است افزود: آثار بزرگ شاعران ما همه با توحید شروع می شود و این آغاز در بنایی که می سازند معنای خاصی دارد؛ یعنی شاعر در ابتدای اثر خود نسبت خود را با خداوند مشخص می کنند و شهادتینشان را می گویند. در آثارشان فصل هایی چون عذرخواهی و توبه نیز وجود دارد. در سنت شعر فارسی در صدسال شعر اخیر با این سنت فاصله گرفتیم و به همین راحتی آن را فراموش کردیم.
مودب ادامه داد: وقتی شاعری با این نوع تفکر اثر خود را آغاز می کند تا پایان کار نسبت کارش با این شروع است. اینکه این سنت ها و این نوع نوشتن ها مهجور شده و ما از آن دور شدیم باعث شده است تا به مرور زمان ماموریت خود را فراموش کنیم.
شاعر کتاب «عاشقانه های پسر نوح» با بیان اینکه شاعر جدی ترین سیمای ایرانی است، عنوان کرد: شاعری مثل سهراب سپهری انسانی بسیار جدی است و لحظانی که در شعر اوست نشان می دهد که جزییاتی را جدی گرفته که هیچ کس آن را ندیده است اما متاسفانه جامعه ما او را آدمی مجنون و بیکار تصور می کند. شاعری مثل سپهری  که یک سنگ را جدی می گیرد و در ماموریت شاعری خود به سنگ شخصیت می دهد ولی این کار او جدی گرفته نمی شود. این در مورد شاعران مختلف وجود دارد.
وی ادامه داد: ما باید در تلقی خودمان از شعر تجدیدنظر کنیم. از زمانی که این مشخص کردن نسبت خود با توحید، نبوت و ولایت را فراموش کردیم، به غفلت بزرگی دچار شدیم.
مودب تصریح کرد: اگر شعر را بازی بپنداریم هیچ کس نمی تواند به ما کمک کند تا پا جای پای بزرگان بگذاریم. باید خودمان در نگاهمان به شعر و زبان و کلمات و به ماموریتمان توجه کنیم. به مرگ توجه کنیم چراکه جدی ترین وجه زندگی مرگ است و شاعران بزرگ درباره مرگ  بسیار حرف می زنند.
مدیر موسسه شهرستان ادب افزود: این محتوایی که در شعر فارسی و مخصوصا شعر حکمی فارسی است، جهانی پر از رمز و راز است که هرچه کشف می کنیم می بینیم هنوز جای کشف دارد. باید خودمان خودمان را جدی بگیریم و میراث شاعران بزرگ را ببینیم.
وی تصریح کرد: خودشناسی از دیگر ویژگی های شاعران حکیم است. می توان به سرعت برگشت و خود و زبان و جهان خود را بررسی کرد. از جمله راه های خودشناسی، پیدا کردن کلماتی است که زیاد تکرار می کنیم و اینکه برای ما چه چیزی مهم است و چه کسانی مهم اند؛ چه در بعد دوستی و چه در بعد دشمنی. متن هایی مثل قرآن و نهج البلاغه خیلی برای خودشناسی کمک می کند. خیلی از این کلیدهای خودشناسی را می توان یافت و مدل فوری اش همین هاست.

عکس: شهریار شفیعی


کانال شهرستان ادب در پیام رسان ایتا کانال بله شهرستان ادب کانال تلگرام شهرستان ادب
تصاویر پیوست
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
  • شاعری، جدی ترین ساحت انسان است
امتیاز دهید:
نظرات

Website

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.