می‌خواستم کتاب برایت بیاورم

در بعضی از دفتر اشعار، خواننده حضور سرایندۀ شعرها را حس می‌کند و ضمیر ناخودآگاهش با او رابطه‌ای معنوی پیدا می‌کند. وقتی آخرین شعر را می‌خواند و کتاب را می‌بندد، می‌تواند تصویر شعرها و شاعرش را نیز ترسیم کند و این همان معجزۀ کلام است که اگر صادقانه و هنرمندانه بیان شود، در عمق جان‌ها اثر می‌گذارد. تعداد این نوع شاعران بسیار نیست و انگشت‌شمارند آن‌هایی که اشعارشان بتواند ذهن‌ها را تصرف کند؛ «ساکنان آخر دنیا» شامل آن دسته از شعرهایی است که گویی از وجود هر یک از ما سرچشمه گرفته است.

«ساکنان آخر دنیا» مجموعه‌ای خواندنی و لذت‌بخش از دکتر «عباس سودایی» است؛پزشک شاعری که اکنون در آستانۀ چهل‌سالگی به سر می‌برد و سال‌هاست در عرصۀ شعر فعال است؛ اما به نسبت آثار درخشانش نام او را کمتر شنیده‌ایم. «ساکنان آخر دنیا» شامل پنج بخش می‌شود: بخش نخست «آسمان مهربان» نام دارد و به چهارده شعر آیینی اختصاص دارد. «دوبیتی‌های عاشورایی» بخش دوم کتاب است که بیست و دو شعر را در خود جای داده است. «شمال شرقی باران شمایی» بخش سوم ساکنان آخر دنیاست و هشت غزل حرم، دو قصیدۀ حرم و یک نامه به امام رضا(ع) را شامل می‌شود. بخش بعدی کتاب «تنهایی گنجشک‌ها» است؛ بخشی که شاعر در آن بیست و یک قطعه شعر دفاع مقدسی را گرد آورده است. آن‌هایی که سودایی را می‌شناسند، می‌دانند که فرزند شهید است و از نخبگان شعر شاهد محسوب می‌شود و اشعاری که دربارۀ جنگ و فراق پدرش سروده است، بی‌شک از بهترین اشعار حوزۀ دفاع مقدس محسوب می‌شود. بخش پنجم و پایانی این کتاب، «ساکنان آخر دنیا» است و موضوع اشعار آن آزاد و متنوع است؛ ‌هرچند پنج شعر ابتدایی از سی شعر موجود در آن «غزل مادر» است.

«عباس سودایی» ساده و صادقانه می‌نویسد و همین سادگی مهم‌ترین ویژگی اشعار اوست. شعرهایش از تکلف دورند و به دلیل غلبۀ جوشش بر کوشش هنگام سرودن، از تصنعی و کلیشه‌ای بودن در آن‌ها خبری نیست. اشعار سریالی و موضوعی در «ساکنان آخر دنیا» بسیار به چشم می‌خورد؛ همانطور که در بالا آورده شد، بعضی از اشعار دربارۀ یک موضوع خاص‌اند، عنوان یکسانی دارند و با شماره از یکدیگر تفکیک می‌شوند. قالب بیشتر اشعار این مجموعه غزل است؛ هرچند قصیده و دوبیتی نیز در آن به چشم می‌خورد.

معرفی از محمد غفاری