«تقدیم به شهدای جهاد علمی که ذرّات جانشان را به عشق آمیختند و با خون نثار کردند»
زندگی را گر نه خود شوقی دگرگون داشتید
مرگ را در جامة سرخش به بر، چون داشتید
از شما می‌پرسم ای سالارمردان بزرگ!
ای که ذرّات شرف در خانة خون داشتید
از شما ای بت‌شکن خیل خلیلان! کاینچنین
هیمنة طاغوت را ویران و وارون داشتید
ای همه جان و جنم در پیکر جهد و جهاد!
لب به لب پیمانه از این طرفه معجون داشتید
خوش قبایی بر طراز قامت میهن، سه رنگ
چون درفش خون خود در باد موزون، داشتید
بر سر آه ای سر به سقف آسمان ساییدگان!
سایه‌ای جز عشق ِ این فرّ همایون داشتید؟
«عشق» لیلایی ست، لیلایی ست، لیلایی ست «عشق»
جان مجنون، جان مجنون، جان مجنون داشتید
ای تبرخون سایه‌گستر سروهای بی‌خزان!
باغ را باری به خون خویش مرهون داشتید...
" تقدیم به شهدای جهاد علمی که ذرّات جانشان را به عشق آمیختند و با خون نثار کردند "
زندگی را گر نه خود شوقی دگرگون داشتید
مرگ را در جامه ی سرخش به بر، چون داشتید
از شما می پرسم ای سالارمردان بزرگ !
ای که ذرّات شرف در خانه ی خون داشتید
از شما ای بت شکن خیل خلیلان! کاینچنین
هیمنه ی طاغوت را ویران و وارون داشتید
ای همه جان وجنم در پیکر جهد و جهاد!
لب به لب پیمانه از این طرفه معجون داشتید
خوش قبایی بر طراز قامت میهن ، سه رنگ
چون درفش خون خود در باد موزون ، داشتید
بر سر آه ای سر به سقف آسمان ساییدگان !
سایه ای جز عشق - این فرّ همایون - داشتید؟
"عشق" لیلایی ست لیلایی ست لیلایی ست "عشق"
جان مجنون جان مجنون جان مجنون داشتید
ای تبرخون سایه گستر سروهای بی خزان!
باغ را باری به خون خویش مرهون داشتید...
" تقدیم به شهدای جهاد علمی که ذرّات جانشان را به عشق آمیختند و با خون نثار کردند "
زندگی را گر نه خود شوقی دگرگون داشتید
مرگ را در جامه ی سرخش به بر، چون داشتید
از شما می پرسم ای سالارمردان بزرگ !
ای که ذرّات شرف در خانه ی خون داشتید
از شما ای بت شکن خیل خلیلان! کاینچنین
هیمنه ی طاغوت را ویران و وارون داشتید
ای همه جان وجنم در پیکر جهد و جهاد!
لب به لب پیمانه از این طرفه معجون داشتید
خوش قبایی بر طراز قامت میهن ، سه رنگ
چون درفش خون خود در باد موزون ، داشتید
بر سر آه ای سر به سقف آسمان ساییدگان !
سایه ای جز عشق - این فرّ همایون - داشتید؟
"عشق" لیلایی ست لیلایی ست لیلایی ست "عشق"
جان مجنون جان مجنون جان مجنون داشتید
ای تبرخون سایه گستر سروهای بی خزان!
باغ را باری به خون خویش مرهون داشتید...