شعر ادیب تاجیک در وصف ایران

از سروده‌های مشهور و دل‌انگیز مهمان بختی که گویای عشق وی به ایران است، شعر مشهور «ایران» است:

ایران

از ازل تا به ابد قسمت من ایران است

که نشــانش پرِ سیمرغ و دل شیران است

همه گویند که ایران چه بزرگ است، بزرگ                    

این همــه در سخن و در خرد پیران است

تا  ابد  دشمنت ای کشور زیبا حتی                     

از  بلندای   مقام  تو   بسی  حیران  است              

بخت بدبین که میان تو و من فاصله‌هاست            

تخت  سامان  و قباد من و تو  ایران  است

دوستم قیمت  هم‌بستی و هم ‌دستی دان

که  همین روزی  ما از فلک و دوران است

ره  مهر   من    و  تو    می‌گذرد  از راهی                       

کز  بخارا  و  دوشنبه  به  دل تهران است

مهمان محبت‌اف بختی در سال 1940 میلادی در روستای «شل» ناحیه «غرم» (رشت کنونی) متولد شد. وی فارغ‌التحصیل رشته تاریخ و زبان و ادبیات فارسی تاجیکی دانشگاه آموزگاری دوشنبه در سال 1963.م و فارغ‌التحصیل دانشکده ادبی گورکی مسکو در 1975.م است.

اتحادیه نویسندگان تاجیکستان در واقع مهمترین کانون ادیبان این کشور است که 75 سال پیش (سال 1934.م) تأسیس شد. این تشکل ادبی در شمار معتبرترین و قدیمی‌ترین مؤسسه‌های فرهنگی کشور تاجیکستان است.

از استاد مهمان بختی آثار متنوعی به نظم و نثر نشر یافته و پاره‌ای از این آثار جوایز گوناگونی را از آن خود کرده است. سروده‌های مهمان بختی از سال 1960 در روزنامه‌ها و مجله‌های مختلف تاجیکستان به چاپ رسیده است. وی برای کودکان نیز شعر و داستان نوشته است.

شماری از نمایشنامه‌های رئیس اتحادیه نویسندگان تاجیکستان، در تئاترهای دوشنبه و دیگر شهرها به روی صحنه رفته و برخی از آثارش نیز به زبان‌های گوناگون از جمله زبان روسی ترجمه و انتشار یافته است.