در كنار اين تمايز، جنگستايي و حفظ شمايل يك رزمنده، يك كهنهسرباز و یا يك بسيجيِ منقلب در زمانة متقلب در شعرهاي پس از جنگ اين شاعر، بهخصوص آنجا كه خود جنگ فارغ از هر چيز بهعنوان تنها وجه استعلايي در تجربة زيستة شاعر بهعنوان ديروز غير قابل تكرار با مؤلفههاي حماسي در رشتة تداعيهاي شاعر گاهبهگاه رخ مينمايد، خواننده را با شاعري روبهرو ميسازد كه جنگ را ميزيد. او حتي در عاشقانههايش هم اينجا و آنجا به تداعي جنگ دچار ميشود و آن را ميپذيرد. عاشقانههاي او به نظر صاحب حقير اين قلم، هيچ دستكمي از نظر جوهرة شعري از عاشقانههاي شاملو ندارد. شعر «فرشتهاي آمده است بر دستانم خودكشي كند» نمونۀ اعلای این گونه است.
زهیر توکلی
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز