بسم الله ای تو نقطۀ آغازِ نام عشق
از ابتدا تو بودی و تا انتها علی‌ست
قرآنِ من! چگونه کتابت شدی به وحی؟
جبریل آمده است و پر از انّما علی‌ست
از بس عظیم و اعظم و عظمی است نام او
تسبیحِ اولیاءِ خدا ذکر یا‌علی‌ست
تنها قسیمِ جنّت و دوزخ نگاهِ اوست
پس مالکِ قیامتِ روز جزا علی‌ست
آل عبا که روح خدا رانشانگرند
فی‌الجمله یک تن‌اند که آل عبا علی‌ست
معراج شد بهانۀ گفت و شنید عشق
صوت خدا علی‌ست ... حدیث کسا علی‌ست
حقّا که خانه‌زادِ حق است او که حقِّ اوست
حق هرکجا که باشد، پیوسته با علی‌ست
ای تیغ ذوالفقارِ دودم، دم به دم بگو!
شمشیر و شیر حقّ و شهِ لافتی علی‌ست
عطر شرابِ وحی دمید از غدیر خم
فرمان ز حق رسید که فرمانروا علی‌ست
آن روز مصطفی به زبانِ فصیح گفت :
ایمان بیاورید! امامِ شما علی‌ست ...
جان‌ها پر از تبرّکِ جانانۀ تو شد
مر روح را مبارکی از مرحبا علی‌ست
دل‌ها پر از توسّلِ روحی‌لک الفداء
لب‌ها پر از تحیّتِ یا حبّذا علی‌ست
زیباترین ترانه به لب‌های مؤمنین
یا مصطفی محمّد و یا مرتضی علی‌ست
احیاءِ مردگانِ مسیح از دمِ که بود؟
عیسی بهانه بود که روحِ شفا علی‌ست
ای مصطفای ناطقه اقرأ به نام عشق
بعد از تو خلقِ ملهمه را مقتدا علی‌ست
دستش یداللّهی‌ست که مافوقِ دست‌هاست
باب گشایشِ همۀ کارها علی‌ست
در لیلۀالمبیتِ ظُلَم، خیرُحافظ اوست
آنکس که خفت جای نبیّ الوری علی‌ست
نورٌ علی محمّد و بت‌ها شکسته شد
بر دوشِ احمد آنکه نهاده است پا علی‌ست
راهی به جز صراطِ علی مستقیم نیست
تا رهروان جاذبه را رهنما علی‌ست
با کشتگان عشق الهی خدا چه کرد؟
بر کشتگانِ حبِّ علی خون‌بها علی‌ست
حدّ سخن چگونه برآید ز وصف او؟
وقتی شهادتینِ دل انبیا علی‌ست
او مرشدِ ابوذر و مقداد و میثم است
میر و امیرِ مالکِ لشگرگشا علی‌ست
دستان او وسیع و شفیع و گره‌گشاست
دستان ما توسلِ اشفع لنا علی‌ست
چیزی مپرس از عاقبتِ کار عاشقان!
ای دل غمین مباش که مولای ما علی‌ست
حافظ ایمانی