آغاز عزمی جمعی در میان جامعه‌ی فارسی‌زبان و جالب نبودن این امر برای سیاستمداران و حکام افغانستان، نبودن چیزی با عنوان سانسور و ممیزی و تأثیر جنگ، از جمله مواردی است که هادی هزاره، شاعر افغان، از آن‌ها سخن می‌گوید.
هادی هزاره یکی از شاعران جوان کشور افغانستان است که در هفتمین دوره‌ی جایزه‌ی کتاب سال «شعر – خبرنگاران» ایران در بخش شاعران بدون کتاب، به عنوان برگزیده‌ی دوم معرفی شد.
این شاعر در گفت‌وگویی با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به اظهارنظر درباره‌ی وضعیت شعر، نوع نگاه حاکمان و تغییرات آن، تأثیرپذیری شاعران افغان از شاعران ایرانی و جریان‌های غالب شعری در ایران و... پرداخته است. او در این گفت‌وگو آفریده‌های ادبی در کشورهای ایران، افغانستان و تاجیکستان را متعلق به حوزه‌ی تمدنی ایران بزرگ و زبان فارسی می‌داند و اعتقاد دارد، در میان مرزبندی‌های سیاسی و جغرافیایی، زبان مرزی نمی‌شناسد و تجربه‌ها و داشته‌های ادبی و هنری متعلق به تمامی نوع بشراست. او خلیل‌الله خلیلی، شاعر افغانستانی، را از جمله شاعرانی می‌داند که هم‌زمان با نیما شعرهایی سروده که در قید اوزان عروضی نیست، اما با او مخالفت شده است.
هزاره همچنین درباره‌ی تاجیک‌ها می‌گوید: تاجیکستانی‌ها در اندیشه‌ی احیای زبان و بازگشت به گذشته و اصل خویش‌اند، سلطه‌ی روس‌ها و سیاست‌های آن‌ها موجب شده که هنوز در فضای ذهنی شعر و داستان قرون گذشته‌ی زبان فارسی به سر برند.
او همچنین از تلاش‌های حاکمان گذشته‌ی افغانستان برای از بین بردن زبان فارسی در این کشور و همچنین از وجود برخی از بقایای آن‌ها در بین حاکمان حال حاضر روزگار امروز این کشور می‌گوید و مثال آوردن در این زمینه را شرم‌آور می‌خواند و اعتقاد دارد: این‌گونه سیاست به منظور جدایی فارسی‌زبانان و محدود کردن فعالیت‌هایی در خصوص رشد و احیای زبان فارسی در افغانستان شکل می‌گیرد.
این شاعر درباره‌ی مصائب جنگ و تأثیر آن بر فضای ادبی افغانستان هم می‌گوید، امیدوار است آیندگان دیگر به این موضوع دچار نشوند و دست به خلق آثاری بزنند که در آن جنگ خانه‌ای متروک باشد.
هادی هزاره متولد جایی در حوالی تهران است، اما اصالتا از بهسود است و می‌گوید: دیوارهای قدیمی شهر بامیان پایتخت امپراتوری کوشانی هنوز در سرزمین آبا و اجدادی‌ام وجود دارد.
او در حال حاضر در شهر کابل زندگی می‌کند. از سال 1386 به همراه خانواده به امید تجربه‌ای تازه و گریز از مهاجرت به کشورش برگشته کرده است، اما به قول خودش، هرگز طعم وطن را آن‌گونه که اوصافش را شنیده است و انتظارش را داشته، نچشیده است.
از نوجوانی در مطبوعات فعالیت داشته و کسب تجربه کرده است، تجربه‌هایی که هنوز کسب می‌شوند. هزاره مدت دو سال مدیر جلسات شعر مؤسسه‌ی فرهنگی هنری «در دری» در کابل بوده و چندی است که عضویت خانه‌ی ادبیات افغانستان را به دست آورده است و مسؤولیت برنامه‌ی نقد کتاب ماه را در کابل به عهده داشته است.
در چندین گزیده‌ی شعری در افغانستان و ایران، شعرهایش به چاپ رسیده و «گوشواره‌های چوبی» که در زمستان1390 از سوی انتشارات تاک به چاپ رسیده، نخستین مجموعه‌ی شعری اوست.
گفتگو با هادی هزاره را در اینجا بخوانید