به مرگ بي‎زنهار سلام کردن

جوانمرگي نيست! به مرگ بي‎زنهار سلام کردن و سر شيرانه مردن داشتن و پيش از آن‎که روزگار و زمانه دو پا و دو چشمت را به آهو بسپارد در قابي جوان در ذهن ماندگار شدن. اين ‎جاودانگي روح است! 

جوانمرگي نيست! در اوج تحقق آرمان‎‎‎ها مشتي شدن درشت در ميان ميليون‎‎ها مشت و پيش از آنکه رود گرم‎ رفتار ايمان ماندابي شود و تش‎باد قدرت و انحصار آن‎را بخشکاند، نهنگ آب شهادت شدن. اين‎ جاودانگي آرمان‎هاست! 

جوانمرگي نيست! سرود آزادي سر دادن پيش از آن‎که موريانه‎‎هاي ترديد پايه‎‎هاي تخت باور‎‎ها را از درون تهي کند. اين‎ جاودانگي باورهاست! 

جوانمرگي نيست! پاکيزه‎روح اما چرکين‎دلق در درياي بيکران آمرزش خالق سپيده‎دمان و زنده هميشه و بسيار توبه‎پذيرنده تطهير کردن و بر مسند مطهر ايمان نشستن. اين ‎جاودانگي رستگاري است. 

جوانمرگي نيست! با شيدايان تاريخ -سهروردي و حسنک و عين‎القضات و سيف فرغاني- قربانيان آيه‎ها و سايه‎ها؛ در سماعي سرخ پاي‎کوبيدن. اين ‎جاودانگي رسالت تاريخي است! 

جوانمرگي نيست! کلاس درس را از اتاق‎‎هاي تنگ و تاريک محروميت به ميدان بردن و در رديف اول ايثار و شهادت در لاله‎زار شهر، درس عمل آموختن –تا بعد‎ها شاگرد اول‎‎ها تک‎تک به معلم بپيوندند- و در خنکاي سدره‎المنتهي، کهن الگوي درختان شهر، کلاس خرسندي و خلود گذاشتن. اين ‎جاودانگي وظيفه است! 

جوانمرگي نيست! «شير‎علي‎مردون» اگر نيست «بي‎عروس» هست که امانت را به منزل برساند. «نازنين» اگر تا هميشه کنار بابا آرميده «محسن و نازنين» هستند تا مژده روزان بيدار بهار و آفتاب خرم فردا را بسرايند. اين‎ جاودانگي پيام است! 

جوانمرگي نيست! در واپسين لحظه‎‎هاي مرگ ‎آگاهي حلقه امانت عقد را به دلدار سپردن. اين‎ جاودانگي وفاداري است!