شعری از کبری موسوی از زبان همسر شهید رضایی نژاد

چندی پیش شب شعری در دانشگاه علم و صنعت برگزار شد که از نکات جالب آن شنیدن ماجرای دوستی صمیمانه همسر شهید رضایی نژاد و کبری موسوی قهفرخی شاعر برجسته جوان از زبان شهره پیرانی همسر شهید رضایی نژاد و نیز شنیدن دکلمه بخشی از شعر خانم کبری موسوی از زبان همسر شهید بود. شایان ذکر است که سیده کبری موسوی قهفرخی از شاعران خوب کشور و هم دوره سرکار خانم شهره پیرانی، همسر شهید داریوش رضایی نژاد از شهیدان جهاد علمی، در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در رشته علوم سیاسی تحصیل کرده است.

 متن صحبتهای همسر شهید رضایی نژاد به شرح ذیل است:

به نام ایزد هستی بخش

خیلی خوشحالم که در خدمت شما هستم، دیروز به من گفتند که قرار نیست صحبتی بشود، ولی امروز که آمدم در این جمع، یاد خاطرات سالهای اول ازدواجمان افتادم، من قبل از برنامه هم به یکی از دوستان گفتم که یکی از صمیمی ترین دوستان من خانم کبری موسوی قهفرخی بود که احتمالا دوستان شاعر ایشان را بشناسند. هم دانشکده ای بنده بودند و خیلی هم با هم صمیمی بودیم.

دوران دانشجویی ایشان معمولا  به دلیل علاقه ای که من به شعر داشتم با دستخط خودشان شعرهایی را برای من می نوشتند که بعدها من این شعرها را دقیقا با  اسم خودشان به داریوش تقدیم می کردم. یکی از شعرهایی را که به ذهنم میاد و امروز هم خیلی آمد تو ذهنم ، چند بیتی از آن را برای تان می خوانم:

روشن ترین ستاره شبهای بی کسی

می دانم عاقبت تو به دادم نمی رسی

حتی اگر چو راهبه ای منزوی شوم

تا عشق هست و غم، تو برای دلم بسی

وقتی بهشت بی تو برایم جهنم است

باید بخواهمت که گناهی مقدسی

فریاد می زنم تب عشقی درونم است

هر چند عاقبت تو به دادم نمی رسی