خانه ادبیات افغانستان در تهران از سالگرد قهار عاصی تجلیل می کند

روابط عمومی خانه ادبیات افغانستان، در خبرنامه ای که به خبرگزاری بخدی فرستاده تاکید کرده است:" در امتداد برنامه های ادبی این نهاد و با همکاری مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری و موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب ، یاد شاعر حماسه و غزل کشور را گرامی می داریم."

عاصی به دلیل نوآوری‌ها و عاطفی بودن شعرهایش در بین شاعران فارسی‏زبان به عنوان شاعر دردهای مردم شناخته می‏شود.
گفته شده است که در این مراسم ، علاوه بر سخنرانی‌های مصطفی محدثی خراسانی، علی‏محمد مؤدب، سید محمد ضیاء قاسمی و محمدصادق دهقان، شاعران افغانستانی و ایرانی شعرخوانی دیگر نیز شعر خوانی می کنند.
عاصی در سال 1335 خورشیدی در روستای ملیمه ولایت پنجشیر دیده به جهان گشود.
دوران مقدماتی مدرسه را در زادگاهش و متوسطه را در کابل فرا گرفت و سپس لیسانس خود را از دانشگاه کابل در رشته زراعت به دست آورد.
عبدالقهار عاصی در خاطراتش می‌نویسد: "سال‌هایی 1363 و 1364 را هرگز فراموش نخواهم کرد؛ در این سال‌ها بود که دست به یک نوع تخیل شیرین پیدا کردم و در همین سال‌ها بود که شعر برایم جلوه‌های تازه گرفت و آشنا شدم با شعر احمد شاملو و آشنا شدم با واصف باختری و آشنا شدم با خودم".
عاصی، به زعم شاعران و کارشناسان، شاعر توانمند و پرکاری بود و گویا می‏دانست که رفتنی است و باید کارهای شاعری‏اش را به پایان برساند.
او، در سال‏های محدود زندگی خود، با جدیت به شعر پرداخت و تقریبا هر سال یک مجموعه شعر را به جامعه ادبی افغانستان تقدیم کرد.
عاصی به دلیل نوآوری‌ها و عاطفی بودن شعرهایش در بین شاعران فارسی‏زبان به عنوان شاعر دردهای مردم شناخته می‏شود.
عاصی شاعری بود نوگرا که حتی در قالبهای کهن نیز حرف و حدیث تازه‏ای داشت.
او، شاعری بود دردمند و با صراحت بیان خاص خودش، در سال‌های شور و شر جنگ‏های کابل، مثل هزاران هموطن خود دل به مهاجرت سپرد و در بهار 1373 خورشیدی با خانواده‏اش به ایران آمد.
شاید او، می‏خواست پس، از دوری هموطنان در کنار همزبانان خود به آرامش برسد.
عاصی، شاعر شعرهای عاشقانه و حماسه در مدت کوتاه حضورش در مشهد، بنا بر پیشنهاد دوست شاعرش محمدحسین جعفریان، به نوشتن خاطرات خود از جنگ‏های کابل دست زد خاطراتی که در همان سال با عنوان "آغاز یک پایان" و به صورت کتابی درحوزه هنری چاپ و منتشر شد.
عاصی به گفته دوستانش، از سر نامهربانی روزگار، نومیدانه به شهر خود بازگشت تا شهریار خود باشد.
از بازگشتش به کابل دیری نگذشته بود که بر اثر انفجار خمپاره‏های کور و بی‏هدف در منطقه کارته پروان کابل، کشته شد.
از عاصی، شش مجموعه شعر "مقامه گل سوری"، "لالایی برای ملیمه"، "دیوان عاشقانه باغ"، "غزل من و غم من"، "تنها ولی همیشه"، "از جزیره خون" و "از آتش از بریشم" به یادگار مانده است.
خانه ادبیات افغانستان گفته است که مراسم بزرگداشت این شاعر، روز پنجشنبه (20 میزان) از ساعت 2:00 عصر در "تالار مهر" حوزه هنری برگزار می‏شود.