شهرستان ادب: اولین روز ماه آذر، به جز همۀ خوبیهای دیگرش، روز تولد استادی است که نه با قلم و کاغذش، بلکه با گرمای حنجرهاش، خدمت زیادی به سرزمین شعر کرده است. زندهیاد استاد ایرج بسطامی در روز اول ماه آذر سال 1336 در بم متولد شد و چهل شش سال و یک ماه و چهار روز بعد با فرارسیدن زلزلۀ مشهور بم در سال 82، همراه با آرزوهای بسیاری به خاک رفت. بهجز آوازها و تصنیفهای بسیاری که با صدای مرحوم بسطامی بر شعر بزرگان شعر ایران یعنی حافظ، سعدی، باباطاهر، مولوی، نظامی، خواجوی کرمانی و.. در خاطر داریم؛ حنجرۀ بسطامی روایتگر شعر شاعران معاصر نیز بوده است. از جمله استاد محمدتقی بهار، زندهیاد نیما یوشیج، فریدون مشیری و قیصر امینپور.
خانم راضیه رجایی از شاعران خوب خراسانی، پس از درگذشت مرحوم بسطامی غزلی قدرشناسانه برای ایشان سرودند. رجایی این شعر را با اشاره و تلمیح به معروفترین اثر بسطامی یعنی «گلپونهها» با ترجیعِ «من ماندهام تنهای تنها» در آلبوم «رقص آشفته» سروده است. گفتنی است این غزل راضیه رجایی در مجموعهشعر «آسمان ابری دی» منتشر شده است.
تا با صدایت شهر پا برجا بماند
آوازهایت را رها کن تا بماند
ایرج! بخوان تا باز هم باران بگیرد
بر نخلها شیرینیِ خرما بماند
امشب نباید چشمهایت را ببندی
بگذار دریا پیش ماهیها بماند
در آسمان پیچیده آواز تو حالا
در خاک میخواهد بماند یا نماند!
باید که بعد از این فقط داغ صدایت
بر سینههای داغدار ما بماند
شاید خدا، شاید خدا دیگر نمیخواست
آوازهایت در زمین تنها بماند