شهرستان ادب: همه کتابخوانهای ایران از دهه 40 با نجف دریابندری خاطره دارند؛ مرد خودساختهای که زبان انگلیسی را از کارمندان خارجی شرکت نفت آموخت؛ ولی همراه با ناصر تقوایی اولین قدمها را در نوشتن داستان بومی و داستان ضد استعماری برداشت. شخصیتهای قصههایش زیر آفتاب آبادان با انواع فلاکتها دست به گریبان بودند. خوب، البته نوشتهها و فعالیتهای سیاسی او خوشایند دربار نبود و کارش را به زندان کشاند. در حالی که مخاطبانش داشتند ترجمهاش از«وداع با اسلحه» را میخواندند خودش طی چهار سال تحمل حبس « تاریخ فلسفه» اثر "راسل" را ترجمه کرد. شاید به همین خاطر بود که مستقیما از پشت میلهها به انتشارات فرانکلین رفت تا بعضی از بهترین رمانهای آمریکایی را به فارسی شیرینی برگرداند. وقتی در 1354 سر از تلویزیون درآورد، تلاش کرد روی اصلاح زبان فارسی در دوبله تاثیر بگذارد و پس از انقلاب هم آثار زیادی را به زبان مادریاش ترجمه کرد. او در پرونده خود همهجور چیز دارد. از تاریخ هنر گرفته تا تاریخ بزرگان و آشپزی. این یعنی کار اصلیاش ترجمه بود. اما آنچه در تمام فعالیتهای دریابندری برجسته است توجه به سلامت زبان فارسی و در عین حال کوشش برای منعطف کردن آن است. نثر دلکش و صمیمی او هیچ گاه استواری خود را از دست نداد و زحماتاش تبدیل به مشق بهترین مترجمان نسل بعدی شد. نجف دریابندری که در 1308 به جهان گشوده بود امروزبه دیار باقی شتافت.
موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب و مجموعه همکاران همراه با این موسسه، درگذشت این استاد بزرگ را به خانواده محترم و جمیع دوستداران ایشان تسلیت میگوید.
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز