همان قیصر همیشگی | یادداشتی به مناسبت سالمرگ قیصر امین‌پور

شهرستان ادب: به مناسبت تلاقی روز نوجوان با سالروز سفر آسمانی یکی از بزرگ‌ترین شاعران معاصر، قیصر امین‌پور، یادداشتی به همین مناسبت از علی‌محمّد مؤدّب می‌خوانیم:

نوجوانی یکی از مهم‌ترین دوره‌های زندگی انسان است که بخش مهمّی از تحوّل شخصیتی آدمی در آن شکل می‌گیرد. نوجوان، خصوصاً نوجوان معاصر، نیاز به محتوای خاصّ خود دارد و عدم توجّه لازم به این امر، سبب شده است که در سالیان اخیر، ادبیات ما با بحرانی جدّی در این حوزه روبه‌رو باشد.‌

قیصر امین‌پور، با تکیه بر تجربه، فراست و هم‌چنین روح معلّمی خویش، این نیاز را دریافت و آثاری آفرید که تا امروز، از سرمایه‌های مهمّ ادبیات معاصر برای نوجوانان محسوب می‌شوند. قیصر امین‌پور را همۀ ما به شاعرانگی و زیست شاعرانه می‌شناسیم. مهربانی و انسانیت او در نگاه همۀ آنان که او را دیده‌اند و با او زیسته‌اند، بسیار برجسته است. قیصر امّا در کنار سلوک و زیست شاعرانه، به لحاظ فنّی هم شاعر محقّقی ممتاز است. او بنا به احساس نیازهایی که داشته و دعوت‌هایی که از او به عمل آمده، در حوزه‌های مختلفی کار کرده است و انصافاً در هر حوزه‌ای هم که وارد شده، کارنامۀ ماندگاری از خود به یادگار گذاشته است. قیصر در قالب‌های مختلف شعری درخشیده و نمونه‌های ارجمندی آفریده است‌. در تحقیقات ادبی هم هر جا که وارد شده، گل کاشته است و در کار مطبوعاتی و دانشگاهی هم به همین منوال، قیصر، قیصرانه وارد شده است.

حوزۀ نوجوان، یکی از حوزه‌هایی است که قیصر به آن وارد شده و ورود جریان‌سازی هم داشته است. طبیعی است قیصر که با همراهی دوستانش، در «سروش نوجوان» توانست نسلی را با کار منظّم و سازمانی تربیت کند، وقتی خود قدم به میدان نوجوان می‌گذارد، هم درخشان باشد.

قیصر بسیار دقیق بود و در هر حوزه، با تتبّع و التزام کامل به قواعد آن حوزه کار می‌کرد. برای همین، هر کاری که قیصر نوشته است، ارجمند و قابل استفاده است و به عنوان یک نمونه، ارزش آموزشی هم دارد. اینکه شاعری که در شعر بزرگسال محبوب و مورد توجّه است، خطر می‌کند و با توجه به احساس نیاز و دغدغه، وارد شعر نوجوان می‌شود، محصول شاعرانگی و خطرپذیری شاعرانۀ قیصر است. خوشبختانه این خطرپذیری قیصر جواب هم داده است و توانسته نوآوری بر پایۀ سنّت را که اساس کار او در همۀ حوزه‌های تحقیق و مطالعه است، در حوزۀ نوجوان نیز پیاده‌سازی کند.

بسنده نکردن صرف به تحسین و توجّه مخاطبان و جامعۀ ادبی و حرکت به سمت چیزی که نیاز واقعی جامعۀ ادبی است، یکی از خصایص قیصر عزیز بود که نیاز جدّی امروز جریان ادبی خلّاق ما نیز هست.