در جستجوی جایگاه شعر | صحبت‌های میلاد عرفان‌پور در دیدار با رئیس‌جمهور

شهرستان ادب: در آستانۀ عید غدیر خم، جمعی از شاعران و بویژه شاعران آئینی، دیداری داشتند با رئیس‌جمهور محترم، جناب آقای رئیسی. در این جلسه که به شعرخوانی و گفتگوی بی‌واسطۀ شاعران و رئیس‌جمهور اختصاص داشت، میلاد عرفان‌پور، شاعر و ترانه‌سرای کشورمان و مدیر دفتر شعر مؤسُسۀ شهرستان ادب، پیش از شعرخوانی، صحبت‌هایی داشت دربارۀ جایگاه شعر و وضعیت موجود این هنر رفیع که در ادامه، گزیده‌ای از این صحبت‌ها را می‌خوانید.

من ابتدا لازم می‌دانم اشاره کنم که شعر مهم‌ترین هنری است که ایرانیان توانسته‌اند در طول تاریخ، در آن ببالند و در جهان، نام‌آور باشند. رهبر عزیزمان هم چندین بار و در بیانات گوناگون خویش، اهمّیت شعر را به مسئولین گوشزد کرده‌اند و از جایگاه آن در میان تمامی مقولات هنری، سخن گفته‌اند. حتّی به یاد می‌آورم که ایشان باری فرمودند: «اگر ما مخیّر باشیم تنها از یک هنر حمایت کنیم و در یک هنر سرمایه‌گذاری کنیم، آن هنر شعر است.»

با وجود این ارزش‌گذاری و این جایگاه، شعر غریب‌ترین هنر در میان تمامی هنرهاست و در سطوح کلان مدیریتی، از جمله در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در زمینه‌های گوناگون، اعم از تخصیص بودجه، عنایت به سرمایه‌های انسانی و توجّه راهبردی، جایگاه در خور شأنی ندارد و تنها در «خانۀ کتاب و ادبیات» به عنوان بخش کوچکی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دفتری به نام «دفتر شعر» وجود دارد که این دفتر هم محدودیت‌های خاصّ خود را در حوزۀ اداری و اجرایی دارد.

این در حالی است که حتماً حقّ شعر هست که در بالاترین سطوح وزارت، منابعی بدان تخصیص داده شود که متأسّفانه در سالیان اخیر، این مهم هرگز محقّق نشده است و در ساختاربندی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و چینش مدیریت‌ها و اداره‌کل‌ها، کاملاً از شعر غفلت شده است.

ما انتظار داریم در دولت آقای رئیسی که عزمی جدّی در تحوّلات و انجام کارهای بزرگ دارد، درخواست بجای شاعران برای قرارگیری شعر در اوج هنرها، به یأس نینجامد و در این دوره، شاهد شکوفایی هر چه بیشتر این هنر بومی و ملّی و شکل‌گیری نهادی قدرتمند و صاحب‌اختیار برای آن باشیم.