تقدیر جایزه کتاب سال امسال از مجموعه شعر حمیدرضا برقعی با نام قبله مایل به تو که به نوعی تقدیر از شعر آیینی و تقدیر از این گونه شعر در عرصه رقابت کتاب‌های ادبی است، هم شایسته است و هم مبارک.
محمدعلی مجاهدی که تاکنون بر هر دو کتاب حمیدرضا برقعی مقدمه نوشته است و هم شعر او را خوب می‌شناسد و هم به عنوان داور در جشنواره‌های مختلف حضور داشته است، درباره مجموعه شعر حمیدرضا برقعی که امسال در جایزه کتاب سال شایسته تقدیر شده است، نظراتی را بیان کرده است که به صورت یادداشتی شفاهی منتشر می‌شود:
**برقعی ثابت کرد که می‌توان در تهران نبود و موفق بود
به نظر من در این شرایط ناهمگون که در مقایسه تهران با شهرهای دیگر وجود دارد و 90 درصد و بلکه بیشتر از این مقدار از امکانات فرهنگی در تهران توزیع می‌شود و 10 درصد بقیه متعلق به سایر استان‌ها است، درخشش و جلوه یکی از شاعران آیینی‌سرا مثل آقای برقعی و منتخب شدن او در جایزه کتاب سال با معذوراتی که وجود دارد، نشان از جاذبه‌هایی در شعرش دارد که نمی‌‌توان آنها را نادیده گرفت.
به هرحال برقعی ثابت کرد می‌توان در تهران نبود و در مراکز مهم تصمیم‌گیری فرهنگی حضور نداشت، لابی نکرد و در کار هم موفق بود. من همیشه به دوستان گفته‌ام که یک بار یا دو بار در داوری‌ها اشتباه شود یا خدای ناخواسته ارتباط و روابط بر ضوابط غلبه کند ولی در نهایت وجدان‌های منصف و بیدار به روند داوری‌ها اعتراض می‌کنند و بالاخره آثار شاخص دیده می‌شوند.
**فرق برقعی با دیگر جوانان آیینی سرا زاویه نگاهش است
خوشبختانه حمیدرضا برقعی هم به خاطر ادب رفتاری و هم به خاطر ادب کلامی در شعرش درخشیده است. شعر در کلام او تقریبا متانت و وزانت لازم را دارد و این شامل ساختار بیرونی و ساختار لفظی شعرش می‌شود. ولی از نظر شاکله باطنی اشعارش، فرقی که او با بعضی از جوانان شاعر آیینی‌سرا دارد این است که زاویه دید جدیدی را پیدا کرده و از آن زاویه به عاشورا و دیگر مناسبت‌های مذهبی نگاه می‌کند و همین نگاه ساده باعث شده تصاویر بدیع‌تر و تازه‌تری را ارائه کند. همین قدر می‌توانم بگویم که شعر او هم به لحاظ لفظی قابل قبول است و هم از نظر محتوا غنای لازم را دارد.
**اعتراض‌ها به جایزه کتاب سال به دلیل نرسیدن جایزه به یک مرکز نشین است
همچنین در پاسخ به بعضی اعتراض‌ها و ایرادها درباره جوان بودن او و اینکه شاعری آیینی‌سرا است، هم باید بگویم که چه عیبی دارد اگر شاعر جوانی حرف تازه‌ای بزند که دیگران نگفته باشند و به خاطر این حرف تازه برگزیده شود؟ سوال من از معترضان این است که حتما شاعر باید پیشکسوت باشد تا انتخاب شود؟ شاعران پیشکسوت چندین بار تاکنون انتخاب شده‌اند و در سطح کلان فرهنگی مطرح هستند. حالا اگر یک جوان مطرح شود، چه عیبی دارد؟ ضمن اینکه برقعی تنها شاعر جوانی نیست که در این سال‌ها در جایزه کتاب سال به عنوانی دست یافته است.
به نظر من یک مقدار حساسیت وجود دارد که چرا این برگزیده از تهران نیست و این برمی‌گردد به نگاه بعضی افراد که باید برگزیدگان از تهران باشند چون برگزیده از استان دیگری است ،مشکل پیدا کرده است.
** این انتخاب تصمیم جمعی از داوران است بدون دخل و تصرف
به هرحال هیئت داوران بدون در نظر گرفتن تعصبات قومی و خط‌کشی‌های جغرافیایی به این نتیجه می‌رسند که در میان کتاب‌های چاپ شده سال گذشته، این کتاب بهتر از دیگر کتاب‌ها بوده است.
داوران فرم‌ها و مطالعاتی دارند و از زاویه‌های مختلف به کتاب‌ها امتیاز می‌دهند و این امتیاز دادن‌ها نشان می‌دهد که کار شاعر این کتاب از دیگران بهتر بوده است. از سوی دیگر این داوری‌ها توسط یک نفر انجام نمی‌شود یک تصمیم جمعی است که جدای از هم به نتیجه می‌رسد. به عنوان مثال یک کتاب را برای من و 10 نفر دیگر می‌فرستند و هیچ کس هم از نظر دیگری باخبر نیست که چه امتیازی به کتاب داده است و معمولا سعی می‌شود آثار همراه با کد و بدون نام بررسی شود. وقتی نتایج به دبیرخانه می‌رود کدها را باز می‌کنند و امتیاز هر اثر از نظر هیئت داوران به دست می‌آید میانگین می‌گیرند و نتیجه را اعلام می کنند.
من این نوع نگاه را نمی‌پسندم که برقعی چون جوان است نباید انتخاب شود.
انتهای پیام/و