ابوطالب مظفری، شاعر افغان، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به دیدار شب گذشته شاعران با رهبر معظم انقلاب که مطابق هر ساله همزمان با شب میلاد مبارک کریم اهل بیت(ع)، امام حسن مجتبی(ع) برگزار شده بود، گفت: این علاقه و تأکید مقام معظم رهبری به برگزاری این دیدار، با وجود مشغله‌های فراوانی که ایشان دارند، به چند مورد بازمی‌گردد. نخست آنکه ایشان علاقه شخصی به حوزه شعر و ادبیات دارند. بخشی از دلیل برپایی هرساله این جلسات در این امر دخیل است. ایشان از قدیم و از دوران جوانی با شعر معاصر و ادبیات جدید و با چهره‌های سرشناس ادبیات آشنا بودند. البته مهمترین نکته این قضیه آنجا است کعه ایشان واقف به این موضوع هستند که شعر و ادبیات چه تأثیری می‌تواند در جامعه داشته باشد.
وی با بیان اینکه ایشان به ادبیات به چشم یک سنت به جا مانده از گذشته نگاه می‌کنند، یادآور شد: اصل برگزاری هر ساله این جلسات مثبت بوده است. برای خودم تکرار هر ساله آن جالب است. یکی از نکاتی که همیشه تعجب من را در این جلسات برمی‌انگیزد، نکاتی است که رهبر انقلاب در خلال شعرخوانی شاعران بیان می‌کنند. نکته‌هایی که ایشان تذکر می‌دهند، معمولاً نکاتی است که شاعران و منتقدان حرفه‌ای آن را بیان می‌کنند. این آرا نشان از تسلط ایشان به موضوع شعر و ادبیات دارد. یکی دیگر از نکاتی که برای من جالب بود، مطالعه دفاتر و کتاب‌های شعر فارسی در این چند سال اخیر است که در این دیدارها کاملاً مشخص است که ایشان این کتاب‌ها را مطالعه کرده‌اند. این امر با وجود تمامی مشغله‌های ایشان صورت گرفته و این برای من یکی از نکات جالب توجه در همه این سال‌ها بود.
بخش دیگر صحبت‌های مظفری به تأثیر برگزاری این جلسات در همدلی میان فارسی‌زبانان اختصاص داشت. وی با بیان اینکه زبان یکی از عناصر وحدت‌بخش میان ملت‌ها است، گفت: امروزه «زبان» عاملی است که ملت‌ها روی آن حساب باز می‌کنند. عامل اشتراک‌دهنده میان ملت‌ها است. شعر فارسی در سایه این نوع حمایت‌ها رشد کرده و حفظ شده است.
وی ادامه داد: در سایه برگزاری همین جلسات بوده است که همدلی میان فارسی‌زبانان در کشورهای مختلف اعم از ایران، افغانستان، تاجیکستان و هندوستان محکم‌تر شده است. اهتمام رهبر انقلاب به برگزاری این نوع جلسات در رشد زبان فارسی بسیار مؤثر بوده است. ادبیات فارسی صرفاً ادبیات و زبان نیست، بلکه مجموعه‌ای از حکمت‌های بی‌شماری است که از گذشته در قالب این زبان به دست ما رسیده است. رشد زبان فارسی نشانه رشد گنجینه‌های معارف اسلامی است، به نحوی که بتوان آن را به نسل‌های آینده منتقل کرد.