در جشنواره شعر و داستان جوان سوره، از شعر نیمایی به عنوان شعری مغفول‌مانده یاد شد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کارگاه آموزشی شعر با حضور علیرضا قزوه، سعید بیابانکی، بهروز سپیدنامه، علی داوودی، کمال شفیعی، محمدکاظم کاظمی، ناصر فیض و شرکت‌کنندگان در جشنواره شعر و داستان جوان سوره در بعدازظهر اولین روز برگزاری جشنواره تشکیل شد.
حاضران در جلسه در دو بخش شعر نو و بخش کلاسیک شعرخوانی کردند و آثارشان مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
ناصر فیض در این جلسه درباره شعر آزاد گفت: در این نوع شعر هیچ دلیلی برای آوردن حرف اضافه وجود ندارد. ممکن است در اشعار کلاسیک بتوان این کار را انجام داد، ولی در شعر آزاد دلیلی برای توضیح زیاد نیست.
بهروز سپیدنامه نیز در این کارگاه آموزشی درباره شعر سپید گفت: این نوع شعر را باید به صورت سپید خواند تا برای مخاطب باورپذیرتر باشد.
او درباره آوردن بعضی از واژه‌ها برای خداوند اظهار کرد: هنگامی که شاعر به ساحت قدسی خداوند وارد می‌شود، هر واژه‌ای را نمی‌تواند استفاده کند، زیرا هر نسبتی به خداوند وارد نیست.
محمدکاظم کاظمی تمرکز شاعر بر شعر را دارای دو مزیت دانست و افزود: اول این‌که حرف‌های تازه‌ای به دست می‌آید و مخاطب مطالب تازه‌ای می‌شنود که دارای جذابیت است. همچنین شاعر از مضامین مرتبط با شعر مضمون‌پردازی می‌کند و با تمرکز بر موقعیت‌های خاص حرف‌هایی می‌گوید که در شعرهای دیگر دیده نمی‌شود و من این نکته را در بعضی از اشعار ارسال‌شده به جشنواره مشاهده کردم. به عنوان مثال شاعر بر روی خانه، درخت و ... متمرکز شده بود که نتیجه آن شکل‌گیری مطالب تازه‌ای بود.
این شاعر شعر نیمایی را شعری مغفول‌مانده خواند و گفت: شاعران به شعر آزاد گرایش دارند، در صورتی که بسیاری از ظرافت‌های شعر آزاد را در شعر نیمایی می‌توان ایجاد کرد.