شعر و یادداشتی از محمدمهدی سیار
شمایل یک شاعر
23 مرداد 1393
07:37 |
1 نظر
|
امتیاز:
4.2 با 5 رای
شهرستان ادب: همزمان با پاسداشت علیمحمد مودب در سیزدهمین شب شاعر محمدمهدی سیار یادداشتی جدید را به همراه شعری قدیمی در وبلاگش منتشر کرد.
سالهاست (شاید دوازده سال است) وقتی بخواهم شمایل یک "شاعر" را به ذهن بیاورم، تصویر "علیمحمد مودب" از اولین تصاویریاست که در خاطرم نقش میبندد. هنوز هم مثل نه سال پیش از بزرگترین افتخارات ادبیام این است که در مقدمه "مردههای حرفهای" از من به خاطر همراهی در گزینش و ویرایش شعرها نامی رفته و سپاسگزاری ویژه به عمل آمده!...این غزل را همان سالها به او تقدیم کردم و از قضا اتمام آن مصادف شد با تولدش که بی آن که بدانم با روزی که در بیت چهارم به آن اشاره شده همزمان شده بود! قرار است امروز (سه شنبه بیست و یک مرداد) پاسداشتی برای او در نخلستان اوج برگزار شود و افتخار اجرای این مراسم هم نصیب من شده است.
بغض
بغض دارد، لبالب سخن است
آسمان در بهار مثل من است
یک بغل داغ، یک بغل آتش
پشت این دکمه های پیرهن است
سینه ام مثل آسمان خدا
کشور ابرهای بی وطن است
آخرین چهارشنبه سالم
در دلم سوز آتشی کهن است
با جهان در ستیزه ام، چه کسی
فاتح این نبرد تن به تن است؟
***
با جهان در ستیزه ای شاعر!
و جهان گرم زیر و رو شدن است
چهارشنبه, 27 اردیبهشت,1402