عاشقانه‌ای از سعید بیابانکی
29 اردیبهشت 1397
14:51 |
0 نظر
|
امتیاز:
5 با 2 رای
بگذار چشم مست تو افسونگری کند
شب را شمیم زلف تو نیلوفری کند
بگذار گیسوان سیاهت بریزد و
انگشت‌های سرد مرا جوهری کند
پروانه‌ای سیاهم و ای کاش آتشی
یک شب مرا بگیرد و خاکستری کند
تنها شراب چشم خمار تو قادر است
میخانه را دوباره پر از مشتری کند
تلخ است این زمانه که باید شبانه‌روز
خنجر میان ما رفقا داوری کند
ما آهنین‌دلان به همین چرم دل‌خوشیم
تا کاوه‌ای بیاید و آهنگری کند
گهواره‌ای رها شده‌ام، کاش نیل غم
در حق من جفا نکند، مادری کند
پنداشت اینکه مثل خودش صاف و ساده‌ام
سنگی مرا به آینه یادآوری کند
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.