عاشقانه‌ای دیگر از مهدی عابدی

شاخه نبات! نیشکر من! موضوع شعرهای ترِ من!
بر من بتاب، شب‌زده‌روحم، خورشید جان من! سحر من!

تلفیقی از غرور و نیازم، معجونی از ابهّت و نازی
در را نبند روی من ای خوب! آرامِ روحِ دربه‌درِ من!

با آن تبار جنگی و تازی، بر قلعه‌ام همین که بتازی
نفعی نمی‌کند بگریزم، سودی نمی‌دهد سپر من

من اهل اشتباه نبودم، عاشق به یک نگاه نبودم
چشمک زدی و آه، چنین شد، چشمت شروع دردسر من

با این که جا به قیمت کم نیست، پای تو باکی‌ام ز عدم نیست
فرقی میان قهوه و سم نیست، ای شاهزادۀ قجر من!

خون مرا به شُرّ و شُر آورد، زیبایی‌ات مرا مُقر آورد
اقرار می‌کنم به صراحت: عشق منی شکنجه‌گر من!