رمق
/ مجید اسطیری
معرفی کتاب: «خیلی با خودم کلنجار رفته بودم که ببینم آن چیز خاص چیست؟ آن ویژگی منحصر به‌فردی که توی امجدیه وجود داشت و جای دیگری نمی‌شد پیدایش کرد. به بغل دستیم نگاه می‌کردم که از پاکت تخمه بیرون می‌آورد و می‌شکست. درباره هر پاس یا پرتاب اوت اظهار نظر می‌کرد و کت چرکمردش نشان می‌داد که نباید چیزی بیشتر از یک کارمند رده پایین باشد. قبلاً هم او را همین‌جا بغل چپ امجدیه دیده بودم. این‌جا روی سکو انگار خودش را، شغلش را و لباسش را از یاد برده بود و تند تند تخمه می‌شکست، من چه ربطی به این آدم داشتم؟ توی خیابان قطعاً از کنار هم رد می‌شدیم بدون این‌که نگاه کوتاهی به هم بیندازیم. اما حالا انگار یک نخ نامریی ما را به هم دوخته بود. یک رابطه عجیب که بی‌اختیار وادارمان می‌کرد همدیگر را دوست داشته باشیم. من اظهار نظر او را تأیید کنم و او پاکت تخمه آفتابگردانش را بگیرد جلوی من که بردارم. می‌خواستم بفهمم چه چیز من را به همه این آدم‌ها ربط می‌دهد. اما پیش از آن که بتوانم این معادله پیچیده را توی ذهنم حل کنم یک شوت دیدنی یا یک خطای ناجوانمردانه فریاد تماشاگران را به هوا می‌برد و من مثل آدمی که از خواب بپرد به خودم می‌آمدم و هر چه توی ذهنم رشته بودم پنبه می‌شد.»