بی چشمداشت
/ موسی عصمتی
معرفی کتاب: «بی چشمداشت» عنوان نخستین مجموعه شعر شاعر نابینا و روشن‌دل «موسی عصمتی» است. عصمتی در این کتاب به روایت شاعرانة تجربیات نابینایی خود پرداخته است. همچنین شعرهای اجتماعی عصمتی هم در «بی چشمداشت» منتشر شده است. شعرهای این کتاب در قوالب غزل و مثنوی و سپید است. «محمّدکاظم کاظمی» شاعر و منتقد نام‌آشنای معاصر در مقدمة این کتاب نوشته است :
«قریب به پانزده سال پیش بود که جوانی دانش‌آموز، با عصایی سپید و دلی روشن‌تر از آن، در آغاز هر هفته، تک و تنها از روستایی در نواحی سرخس با وسایل نقلیّة متعدّد و متوالی، خود را به مشهد می‌رساند تا درس مدرسه را از کف ننهد، در حالی که چه بسیار جوان‌های شهرنشین، فارغ از محدودیت‌هایی که آن جوان با آن دست و گریبان بود هم آن مایه از همّت و پشت‌کار را نداشتند. آن دانش‌آموز در آخر هفته، باز با همان دشواری راهی روستایش می‌شد تا ایّام تعطیل را در کنار خانواده بگذراند و باز هفتة بعد راهی مسیر دانش‌اندوزی شود.»
چند بیت از «بی چشمداشت»:
باز هم نی‌لبک و زمزمة چوپان‌ها
برّه‌ها، بوی علف، همهمة چوپان‌ها
مثل یک مزرعة جاری پنبه، آرام
می‌رود تا دل صحرا رمة چوپان‌ها
مثل یک تشنه که از راه رسیده‌ست به آب
چشمه سیراب شد از قمقمة چوپان‌ها
ردّ پایِ گِله‌ای تلخ همیشه باقی‌ست
در افق‌های نگاه همة چوپان‌ها
این کتاب سال 1395 توسط انتشارات شهرستان ادب منتشر شده است.