شهرستان ادب: ضمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت سید و سالار شهیدان امام حسین علیه‌السلام، در تازه‌ترین مطلب پرونده ادبیات عاشورایی شما را به خواندن شعری عاشورایی از «قربان ولیئی» در رثای این امام عزیز دعوت می‌کنیم:
سلام بر نفسِ تو به گاه جان دادن سلام بر حرکاتت به وقت افتادن سلام، آیۀ جاری صدای عطشانت سلام، رود خروشان نور، چشمانت سلام سبز درخشان، سپید روینده سلام چشمۀ خونت همیشه پوینده سلام نام غریبت همیشه حزن آور سلام خون خداوند، روح پیغمبر فرود آمده بودی که عشق برخیزد چکید خون نجیبت که شور انگیزد تپید جسم تو در خون که رود باقی ماند برید دشنه گلویت، سرود باقی ماند شکفت خندۀ نازت بلا که می آمد گرفت اوج نمازت بلا که می آمد خزید دشنۀ دشمن که گم کند نامت رسول نشر تو گردید، دشنه، شد رامت به شوق درکِ تو، شمشیر دست و پا می زد به بانگِ العطش، آتش به خیمه ها می زد شبِ غلیظِ زمین را شکست چشمانت خمیده کرد فلک را ستاره بارانت خدای من، چه شکوهی، چه اقتداری داشت چه وسعتی، چه حضوری، چه برگ و باری داشت تناوری که نگنجید در جهان، بر جست سپندوار به چشمانِ آسمان بنشست رسیده بود و خدا چید سیب گلگونش رسیده بود و زمین بود تشنۀ خونش فرات، تشنه گذشت و خجل به دریا زد ندید ،هر که تو را دید دل به دریا زد فرات تشنه گذشت و شهید جاری بود چقدر زخم عطش بر فرات کاری بود هنوز هق هق گریه است در گلوی فرات که در حضور خدا رفت آبروی فرات تپید جسم تو در خون که رود باقی ماند برید دشنه گلویت، سرود باقی ماند گلوی ناز تو را ... آه من چه می گویم فراتر از کلماتی سخن چه می گویم نخواه تشنه بمیرم، نمی نگاهم کن بگو که راه کدام است، سر به راهم کن
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز