دو آیینۀ توحید | شعری آیینی از غلامرضا سازگار

شهرستان ادب: به مناسبت تقارن میلاد پیامبر اعظم(ص) و امام صادق(ع)، شعری می‌خوانیم از شاعر باسابقة آیینی، استاد غلامرضا سازگار (میثم) که به امام ششم شیعیان اختصاص دارد.

خیزید، دو آیینۀ توحید ببینید
در مشرق یک صبح، دو خورشید ببینید
دو مطلع‌الانوار درخشید، ببینید
در عید نبی، بار دگر عید ببینید

عید دگری باز دل از خلق ربوده
چون حضرت صادق به جهان چشم گشوده

□
امروز گشودند ز رحمت، در دیگر
گردید عیان حُسن خدامنظر دیگر
از جوف حرم گشت برون، حیدر دیگر
یا آمده میلاد پیام‌آور دیگر؟

این عید جهان‌گستر شیعه‌ست ببینید
میلاد ششم رهبر شیعه‌ست ببینید

□
انوار خدا تافته بر بام مدینه
پیراهن نور است بر اندام مدینه
دل می‌برد از اهل ولا نام مدینه
پیچیده به گوش همه پیغام مدینه

کامروز دمیده‌ست به تن روح امامت
تبریک که آمد به جهان نوح امامت

□
این آینۀ روی خداوند جلیل است
این گمشدگان را به خط نور، دلیل است
این بر علی و فاطمه پاکیزه سلیل است
این راهبر آدم و موسی و خلیل است

این تا ابد استاد اساتید جهان است
با آنکه عیان است، نهان است، نهان است

□
دانش ببرد سجده به خاک قدم او
تکمیل شده فیض مسیحا ز دم او
دریای کرم بوده نمی از کرم او
پیوسته بُوَد علم به ظلّ علم او

بر بام سپهرِ شرفِ اوست ستاره
تا عمر جهان جابر حیّان و زراره

□
انفاس مسیحاست مسیحای نسیمش
موسی أرنی‌گو شده در طور حریمش
دل مخزن اسرار خداوند حکیمش
تا حشر رسد بر همگان فیض عظیمش

دیوار تجلّای الهی‌ست رواقش
طاق است میان همگان مؤمن طاقش

□
بی منطق او علم بریده‌ست زبانش
روییده گل «علّم الانسان» ز بیانش
دائم گهر علم بُوَد ریگ روانش
علم است و ابوحمزه و حمران و ابانش

تا حشر امیران سخن بندۀ اویند
تنها نه همین بندة او، زندة اویند

□
این است که قرآن شده روشن ز کلامش
این است که برتر ز مقام است مقامش
این است که دانش شده مرهون قیامش
این است که داده‌ست خداوند سلامش

سر تا قدم آیینۀ خیرالبشر است این
دردانة شش بحر و یم شش‌گهر است این

□
ای ملک خداوند، گلستان بقیعت
دل‌ها همه زوّار بیابان بقیعت
ارواح رسل، ساکن ایوان بقیعت
جنّت همه یک گوشه ز دامان بقیعت

هر زائر دلداده که بشناخت شما را
از پنجره‌های حرمت دید خدا را

□
مهر تو چو روح آمده در پیکر جبریل
فرش ره زوّار حریمت، پر جبریل
هر شب حرم خلوت تو مشعر جبریل
از روز ازل سایۀ تو بر سر جبریل

اوصاف تو را غیر خداوند نداند
میثم چه سراید؟ چه بگوید؟ چه بخواند؟