یادی از «هفت بند مویه»

شهرستان ادب: مصطفی علیپور را بیشتر به پژوهش ها و معلمی هایش در محدوده ی نامحدود شعر می شناسیم و البته که ایشان در سرایش نیز نامی آشنا و تلاشی روشن و درخشان دارند. «هفت بند مویه» مجموعه ای نیمایی ست که زمان انتشارش _در یک دهه پیش_ نگاه منتقدان و داوران عرصه ی شعر و ادب را به خود جلب کرد. شاید یکی از بهترین شعرهای این کتاب نیمایی شماره 3 باشد که فقط در فصل تابستان می شود آن را خواند و درباره اش به داوری نشست!

از سوارها

هیچکس هنوز

 از گذشته های سردِ برگ ریز

 بر نگشته است.

نه گل از گل کسی شکفت،

 نه جوانه بست،
 
        خنده ای

در نگاه خسته ی پرنده ای؛

 نه کسی، دست روی شانه های زخمی کسی گذاشت.

نه!

 _بهار هم

 حرف تازه ای نداشت...