پرستوها پرستوها پرستوها پرستوها

شهرستان ادب: الآن در آخرین دقایقِ روزِ تولدِ شاعر مهربانِ روزگارمان علی داودی هستیم، و همچنان ساکن روز تولد اوییم و هنوز فرصت و رخصت و بهانه داریم تا از این شاعر رنگ ها و نقاش واژه ها سخن بگوییم. شاید علاقه، پیشه و هنر اصلی علی داودی نقاشی، طراحی و گرافیک باشد، شاید، ولی برای اهل قلم او بالذات یک شاعر اهل تماشاست و بالعرض یک منتقد ادبی توانا. بیشتر شعرهای داودی در قالب غزل و سپید سروده شده اند. این شعرها را می توان در مجموعه هایی چون «نام تو چیست»، «سوتفاهم» و «مردگان بسیارند» سراغ گرفت. شعرهایی مثل: 

به رودخانه رسیدم، به آب و آبادی
سلام ماهی سرخم! سلام آزادی!

یا:

کفش هایت راه افتادند، دیگر می روی
جاده آواز است، آغاز است، آخر می روی

یا:

شهید مانده دلم، بر مزارِ زیستنم
چقدر زنده بمانم؟ چقدر جان بکنم؟

یا:

خسته ام، قطره، قطره، بشمارم، باران
دوست دارم که بر این خاک ببارم، باران

یکی از این غزل ها که نام وبلاگ آقای داودی هم از آن گرفته شده غزل «پرستوها»ست. ما شما را به خواندن این غزل زیبا و دریافت تصویری بر اساس این شعر میهمان می کنیم.