شاعر مجاهد و عامل

محمدحسین جعفریان یك پدیده كم‌نظیر در ادبیات و فرهنگ كشور ماست. شاعری كه برای عقایدش زندگی مجاهدانه داشت. او در جبهه‌ها حضور پررنگ داشته و در سخت‌ترین عملیات‌های رزمی حاضر بوده. جعفریان در حوزه شعر خلاقیت ویژه‌ای دارد. برجسته‌ترین شاعر انقلاب در حوزه پیش‌رو است. آنقدر این خلاقیتش زیاد بود كه وارد سینما هم شد. او در زمینه مستند هم كارهای درخشانی دارد. كلا فعالیت‌های فرهنگی زیادی داشته. می‌توان جعفریان را منشا خدمات خوب در كشور و كشورهای دیگر دانست. مثلا یكی از ایده‌های ساده‌ای كه او برای كمك به فرهنگ دیگر كشورها داشت این بود كه كتاب‌های درسی بچه‌های ایران را به افغانستان برد و به بچه‌های افغان داد. شعر یك جنبه مغفول از شخصیت بی‌بدیل اوست.

 من در آغاز راه شاعری خیلی دوستش داشتم. حتی در راهم خیلی از نگاه ایشان تاثیر گرفتم. در واقع می‌توانم بگویم شخصیت شعری من با نگاه خاص ایشان شكل گرفت. من اولین بار وقتی دانش‌آموز بودم با او آشنا شدم. بعدها در مجله سوره و شعر با اشعارش بیشتر آشنا شدم و او را سرمشق خودم قرار دادم. من فكر می‌كنم غفلت‌ها باعث شده جنبه شاعری ایشان كمتر از جنبه‌های دیگرش پررنگ باشد. شاید یكی از دلایلش این باشد كه او تجربیات شعری‌اش را كمتر منتشر كرده. به نظر من شعرهای او، پیشنهاد جدی در شعر انقلاب است. گرچه این شعرها كم است اما می‌تواند نشان از ذوق ایشان در سرودن شعر داشته باشد. تعریف شعر در قرآن با عمل گره خورده است. در سوره شعرا خداوند شاعری را درست‌كردار می‌داند كه به حرف‌هایی كه در شعرش می‌زند عمل كند. در این سوره، هم شاعران بد مطرح شده‌اند و هم شاعران صالح.

 به نظر من جعفریان شاعری است كه شعر و عملش به هم گره خورده است. یعنی هرچه را كه در شعرش گفته قبل از همه، خودش به آن عمل كرده. در واقع به نظر من او مجاهده در راه خدا دارد. او جانباز نبردی با استكبار است كه در خارج از مرزهای ما پیش آمده. این نشان می‌دهد عملگرایی محمد‌حسین‌جعفریان فقط در چارچوب مملكت خود نیست و اختصاص به همه دنیا دارد. گره خوردن اندیشه و عمل باعث می‌شود شخصیتی از جعفریان ببینیم كه به شاعر مطلوب قرآن نزدیك است. اگر به شعرهایش توجه كنید می‌بینید كه اصلا ساكت نمی‌نشیند. او شاهد همه جنبه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی است و در مقابل هیچ كوتاهی‌ای ساكت نمی‌نشیند. اصلا ناراحت نمی‌شود اگر به‌خاطر انجام وظیفه‌اش انگ‌های مختلفی به او بزنند. شاعری كه اینطور زندگی و سلوك دارد قطعا فرق دارد با شاعری كه در انزوا زندگی می‌كند و به اتفاقات پیرامونش كاری ندارد. اگر بخواهم او را در یك جمله خلاصه كنم باید بگویم جعفریان شاعر مجاهد و عامل است!