به گزارش خبرنگار مهر، مراسم پاسداشت عباس باقری، شاعر اهل سیستان و بلوچستان و از پیشکسوتان شعر انقلاب اسلامی، عصر روز سه شنبه 30 مهر در سازمان فرهنگی رسانه‌ای اوج برگزار شد.
جواد محقق یکی از سخنران این مراسم بود که در ابتدای سخنان خود باقری را گنج فرهنگ و ادب سیستان نامید و گفت: اخلاق‌مداری باقری یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های مثبت اوست که می‌تواند برای شاعران دیگر قابل تامل باشد. من در دوران آشنایی 40 ساله‌ام به آقای باقری همواره وجود او را توام با آرامش دیده‌ام و مطمئنم این اخلاق آرام زیربنایش دینمداری و دینداری او بوده است.
وی ادامه داد: شاید بسیاری از افراد را بتوان یافت که علقه‌های دینی دارند، اما به وظایف دینی خود چندان توجه نمی‌کنند و به عبارت ساده‌تر از مرحله اعتقاد به مرحله عمل نمی‌رسند.
ارتباط تحسین برانگیز باقری با قرآن
محقق در ادامه به خاطره آشناییش با باقری در مجله جوانان اشاره کرد و گفت: در آن سال‌ها سردبیر مجله از شاعران خواسته بود که به چهار سئوال در صفحه شعر پاسخ دهند که یکی از آنها این بود که در اوقات فراغت خود چه می‌کنید؟ باقری بر خلاف رسم مالوف در پاسخ به آن سئوال نوشته بود که من قرآن می‌خوانم. این بیان شاید امروز چندان شجاعانه نباشد، اما در آن سال‌ها چنین پاسخی بسیار شجاعانه به شمار می‌رفت.
محقق تاکید کرد: خصلت دیگر آقای باقری، معلم بودن و شاگردپروری اوست. البته باید میان معلم بودن و شاگردپروری با مریدپروری تفاوت قائل شد. مریدپرور مریدش را چشم و گوش بسته حول آراء خود می‌خواهد؛ او مجیزگو دوست دارد، ولی فردی مثل آقای باقری نه مریدپرور که شاگردپرور بود و نسل زیادی از جوانان استان سیستان و بلوچستان را به مراحل بالا رساند. جدای از این آقای باقری فردی به شدت به روز نیز هست و با وجود دور بودن از پایتخت بسیار به روز و توانمند بود و حتی اطلاعاتشان از پایتخت‌نشینان هم همواره بهتر بود.
باقری از مهم‌ترین شاعران بومی‌گرای ایران است
یوسفعلی میرشکاک نیز آخرین سخنران این مراسم بود. وی در ابتدای سخنان خود باقری را نماینده زنده شعر جنوب با رویکرد بومی‌گرایی و سمبولیزم دانست و گفت: این اتفاق از زمان نیما شروع شد. او طبیعت را وارد شعر کرد. اغلب اشعارش نشان می‌دهد که زادبومش را با واژه‌های خاص وارد شعر کرده است. تا پیش از این حتی یک شاعر نداریم که بشود از شعرش زادبومش را دریافت و فهمید که کجا متولد شده و کجا زندگی می‌کند. بعد از او منوچهر آتشی بود که با استقبال این موضوع رفت و پس از او از همان روزگاران قبل از انقلاب عباس باقری بود که نشان داد یکی از مهم‌ترین افرادی است که می‌تواند این رویکرد را دنبال کند و با استفاده از عناصر زیست محیطی حرف‌هایش را غیرمستقیم بزند و از عناصر بومی به صورت نماد استفاده کند.
این شاعر و منتقد ادبی افزود: هرگاه ارتباط شعر با مخاطب، مستقیم باشد، حتی بعد از گذشت چند سال هم که شده شعر فرو می‌آید و به مخاطبش پشت می‌کند. توانمندی شعر آنجا ظهور و بروز می‌کند که هر مخاطبی بتواند نقش جمعی جامعه را در شعر متجلی ببیند. اینکه برخی می‌گویند شعر نباید معنی داشته باشد، نفهمیدند شعر نباید معنایی داشته باشد که محدود شود به مخاطب خاص. شاید شاعری خودش نداند که چرا چنین رویکردی دارد، اما او با سرشت خود به جایی می‌رسد که با زبان کاری می‌کند که حقیقت اوست.
میرشکاک همچنین گفت: اگر جماعت شاعر نتوانند به زبانی غیر خود حرف بزنند، فراموش می‌شوند و این به خاطر آن است که به ذات زبان پی نبرده‌اند.
در پایان این مراسم، عباس باقری نیز در سخنانی ضمن تجلیل از برگزارکنندگان این مراسم دقایقی را برای آنها به شعرخوانی پرداختند.