شهرستان ادب: مصطفی محدثی خراسانی، چنان نامش خراسانی است و رشتۀ ادبیات فارسی را در دانشگاه فردوسی مشهد خوانده است. او به گفتهی خود شعر را بهطور جدی از جوانی آغاز کرده است: «اوایل دههی شصت در کوران دفاع مقدس، مقداری از هم قد و اندازه های خودم را در شعر در مشهد پیدا کردم و با هم، گروه شعری را در سازمان تبلیغات مشهد راه انداختیم.» این شاعر نام‌دار انقلابی پیش از این، سردبیر مجله‌ی شعر بود و اکنون عضو شورای عالی شعر صدا و سیما می‌باشد.
محدثی خراسانی را بیش از هرچیز با اشعار کلاسیکش، بهخصوص غزل، رباعی و دوبیتیهایش میشناسند. از آثار او می‌توان به شاعران پروازی، هزار مرتبه خورشید، طنین کوه، سلوک باران، شوق کعبه، بودن در نبودن، طنین گام ابراهیم و... اشاره کرد. محدثی خراسانی در «بفرمایید فروردین 94 » به خوانش این غزل بهاری زیبا پرداخت:
آمدم تا شکفتنی باشم
با سپیدارها تنی باشم
هر کجا بی‌سرود و آواز است
سینه‌ای وقف نی زنی باشم
دست بردارم و لطیف شوم
تا کجا باید آهنی باشم؟!
گرچه قامت کشیده‌ام چون کوه
گاهگاهی شکستنی باشم
مثل احساس در غزل جاری
چشمه در چشمه روشنی باشم
واژه از پاره‌های دل گیرم
تا که شعری شنیدنی باشم
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز