شهرستان ادب: شاید تعداد کسانی که علی انسانیِ مداح را می‌شناسند، بیشتر از کسانی باشد که با علی انسانیِ شاعر آشنایی دارند؛ اما کسانی که به ابعاد شعری او پی برده‌اند، بیش از هرچیز او را با مطالعات و سروده‌ها و فعالیت‌هایش در حوزه شعر آیینی و سبک هندی می‌شناسند. گفته شده است او در برقراری ارتباطی مستحکم بین فضای شعر و فضای هیئت در مرثیه‌هایش، بسیار موفق است.
علی انسانی کتابی دارد با نام «دل سنگ آب شد» که مجموعه‌ای از اشعار مذهبی اوست. علاوه بر این، وی زودیاب‌های شعر بیدل را در دو جلد با نام‌های «نشئه‌ی ازل» و «شیشه در بغل» جمع آوری کرده است که توسط انتشارات شرکت چاپ و نشربین‌الملل، منتشر شده است. او همچنین مجموعه‌ای از غزل‌های عرفانی و مذهبی صائب را در کتابی با نام «یک عمر» جمع‌آوری کرده است. کتابی از «احمدبن رستم الهامی کرمانشاهانی» با نام «شاهدنامه در وزن شاهنامه – از امام حسین تا قیام مختار» نیز به کوشش ایشان به چاپ رسیده است.
تازه‌ترین مطلب پرونده‌ی بهاریه را از حاج علی انسانی، مداح اهل بیت، می‌خوانیم.
ایشان در «بفرمایید فرودین 94» به خوانش این غزل پرداختند:
نو کن ای تقویم، دیگر آن روال کهنه را
تا به کی باید زدن هرسال، فال کهنه را؟
مردها گویی عقیم‌اند و زنان نازا شدند
طرح نو بایست این قحط الرجال کهنه را
کو مرا پای گریزی تا که دیگر نشنویم
امرهای نو به نو را، امتثال کهنه را؟
شعر نغز و ناب کو؟ مضمون تازه، حرف نو
تا کجا این یاوه بافی، قیل و قال کهنه را؟
خامه ام در گوش چامه دردِدل نجوا کند
آبِ شعر آری بَرَد از دل، ملال کهنه را
از مریدان بر مرادم جذب کن یارب، مگر
واکنم از گردن دل، این وبال کهنه را
دامن از لوث تعلق پاک کرد آزاده مرد
باید از ما پس گرفتن احتمال کهنه را
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز