انسیه موسویان: اردوی آفتابگردان‎ها، مشوّق زنان برای حضور در ادبیات است

آفتابگردان‌ها درجستجوی خورشیدند

در روزگاری که من و هم سن و سالانم تازه سرودن شعر را آغاز کرده بودیم و در گوشه و کنار کشور، به دور از همدیگر مشق شاعری می‌کردیم، وجود جلسات شعر و شب شعرهایی که گهگاه برگزار می‌شد، بسیار مغتنم بود.

در آن روزگار مراکزی که به شکل هدفمند، برنامه‌ریزی شده و منسجم شاعران جوان را تحت پوشش آموزش‌ها و برنامه‌های خود قرار بدهند، انگشت‌شمار بود. مراکزی مثل دفتر شعر جوان که با حضور گرم و تاثیرگذار زنده یادان قیصر امین‌پور و سیدحسن حسینی برای ما بسیار غنیمت بود. امروز اما بخت با شاعران جوان است که در کنار برخورداری از امکانات دنیای مجازی، شبکه‌های اجتماعی و... مراکزی هم هستند که به طور خاص برای شعر جوان برنامه‌ریزی و فعالیت می‌کنند.

حتم دارم هر قدر هم اهل فضاهای مجازی و گروه‌های شعر وایبر، واتس‌اپ، تلگرام و... باشید، اما در این مورد با من هم عقیده‌اید که حضور در یک نشست شاعرانه، کارگاه نقد شعر و جلسه بحث و گفت‌وگو و خوانش شعر، حس و حال دیگری دارد.حال و هوای دلچسب و صمیمانه‌ای که اردوی بانوان شاعر، عضو موسسه شهرستان ادب داشت. این اردو با نام آفتابگردان‌ها در هفته‌ای که گذشت چندمین دوره خود را پشت سر گذاشت.

طی این اردوها موسسه شهرستان ادب با دعوت از اعضای فعال دوره‌های مختلف خود و انجام فعالیت‌هایی منسجم و برنامه‌ریزی شده در قالب برنامه‌های آموزشی و تفریحی برای ارتقای سطحی کیفی اشعار شرکت‌کنندگان تلاش می‌کند.

از گوشه و کنار کشور، بانوان جوان شاعر در این اردو گرد هم آمده‌اند. کاشمر، یزد، خرامه، شهرکرد، رشت، قم و.... مهمانان، کارشناسان و منتقدانی هم که برای این برنامه‌ها دعوت می‌شوند از طیف‌های مختلف شاعران و چهره‌های شناخته شده و مطرح شعر انقلاب هستند که حضورشان در این نشست‌ها، علاوه بر آشنایی اعضا با آنها، به رشد و بالندگی ذوق و استعدادشان نیز کمک شایانی می‌کند. چهره‌هایی چون ناصر فیض، مرتضی امیری اسفندقه، علی داوودی، حمیدرضا شکارسری، محمدحسین نعمتی و... در کلاس‌های آموزشی این دوره که با مسئولیت و گردانندگی علی محمد مودب و میلاد عرفان‌پور برگزار شد، مباحث کلیدی و ارزشمندی در زمینه آسیب‌شناسی شعر مطرح شد؛ ازجمله ضعف‌های زبانی در شعر امروز، فقدان زیست شاعرانه، رسانه‌زدگی، کمبود مطالعات شاعران در حوزه ادبیات کهن، معاصر و... که این مباحث برای شرکت‌کنندگان بسیار مفید و راهگشا بود. در کارگاه‌های خوانش شعر و نقد، آثار خوانده شده به شکل جزئی نقد و بررسی شد و در خلال این نقدها نکات مفیدی نیز مطرح و با استقبال چشمگیر شرکت‌کنندگان روبه‌رو شد.

نگاهی به اشعار اعضای شرکت‌کننده در این اردو نشان از رشد و بالندگی سروده‌های بانوان جوان شاعر دارد. اگرچه در سروده‌های برخی از این بانوان هنوز پختگی و صلابت لازم مشاهده نمی‌شود، اما تجربه عرصه‌های مختلف و متنوع نظیر شعر عاشقانه، آیینی، طنز و همچنین طبع آزمایی آنان در قالب‌های گوناگونی چون غزل، مثنوی، مستزاد، رباعی و دوبیتی، چهارپاره و سپید ازجمله موارد قابل تامل در سروده‌های آنهاست.

چنین برنامه‌هایی این امکان را فراهم می‌کند که بانوان جوان شاعر دور هم جمع شوند، همدیگر را از نزدیک بشناسند، آثار همدیگر را بشنوند، نقد و بررسی کنند و از این طریق خودشان، شعرشان و قابلیت‌ها و توانایی‌های خود را به جامعه نشان دهند. برنامه‌های اینچنینی باعث تشویق زنان به حضور هر چه پررنگ‌تر و برجسته‌تر در ادبیات کشور می‌شود و به ارتقای سطح سروده‌های آنها کمک می‌کند و نشان می‌دهد آفتابگردان‌ها همیشه رو به سمت نور دارند و در جستجوی خورشیدند.