شهرستان ادب: باب دیلن بالاخره نوبل گرفت. آکادمی سوئدی او را بابت «خلق شیوه‌های بیانی شاعرانه جدید در دل فرهنگ موسیقایی آمریکا» شایسته دریافت جایزه دانسته است.
در سال‌های گذشته، آکادمی سوئدی زیر تیغ انتقادها قرار گرفته بود، چون جایزه نوبل به کسانی تعلق گرفته بود که یا رمان‌نویس و قصه‌نویس نبودند، یا اگر بودند شهرتی عالم‌گیر نداشتند و انتخاب آنان چندان جای دفاع نداشت و شایبه‌های سیاسی قوی درموردشان مطرح بود. سال گذشته همزمان با ورود مستقیم روسیه به جنگ با داعش، نوبل ادبیات نه بک عضو ادبیات که به یک خبرنگار ضد روسیه یعنی خانم سواتلانا الکسیویچ رسید و سال پیشترش پاتریک مودیانوی یهودی به خاطر آثار ضدنازی‌اش نوبل را برد، دو نویسنده‌ای که خودشان هم باورشان نمیشد برگزیدۀ نوبل شده‌اند و ما در سال‌های پیش به آن‌ها پرداختیم. البته این انتخاب‌های ضعیف، عجیب و عموما سیاسی که در دهه اخیر فراوان بودند مسبوق به سابقه بودند، وقتی توجه کنیم در سال 1953 نوبل ادبیات بدون هیچ دلیلی به «وینستون چرچیل» نخست وزیر انگلستان رسید. در طی این سال‌ها بسیاری از برترین چهره‌های ادبیات از جمله لئو تولستوی، آنتوان چخوف، مارسل پروست، ازرا پاوند، ناباکوف، خورخه لوئیس برخس، کارلوس فوئنتس، جیمز جویس، مارک تواین و... توسط نوبل نادیده گرفته شدند و چهره‌هایی به مراتب ضعیف‌تر و گمنام‌تر معرفی شدند. برخی از این نام‌ها خیلی زود فراموش شدند؛ امری که به بی اعتبار شدن نوبل بسیار لطمه زده و در سال‌های اخیر به اوج خود رسیده. حال گویا با انتخاب یک چهره مطرح و نامدار تلاش شده است تا از حجم چنین انتقادهایی کاسته شود. اگرچه هم‌چنان انتقادها به قوت خود باقی است، اما شدت آن کمتر شده است. برخی رسانه‌ها آشکارا انتخاب یک موسیقی‌دان به عنوان برنده مهم‌ترین جایزه ادبی را نادرست خوانده‌اند، بخصوص رسانه‌های حوزه آمریکای جنوبی. به اعتقاد آنان جایزه نوبل فقط باید به کسانی داده شود که آثار خود را مستقیما در قالب کتاب منتشر می‌کنند. برخی رسانه‌های اروپایی از جمله بی‌بی‌سی نیز با لحنی شوخ نوشته‌اند: «حالا که صحنه رقابت وسیع‌تر شده است چرا نوبل را به کسانی مثل کانی وست (خواننده رپ) ندهیم؟» یک منتقد فرانسوی هم نوشته است که «احتمالا اعضای آکادمی جایزه را به دیلن داده‌اند، چون آن‌ها را به یاد خاطرات خوش دوران جوانی‌شان می‌اندازد!» ضمن اینکه تأکید کرده است که به دلیل فعالیت‌های ضدجنگ دیلن، خیلی راحت می‌شد جایزه صلح نوبل را به او داد. گروهی هم به جهانی نبودن زبان ترانه، و در نتیجه زیادی غربی شدن جایزه نوبل با این انتخاب توجه کرده‌اند. از جمله نویسندۀ عرب صلاح الدین احمد که گفته است: «خدا می‌داند چندین ترانه‌سرای دیگر در زبان‌های دیگر پیش از او می‌توانستند این جایزه را بگیرند». فراتر از نوبل
گزارش از: احمد پرهیزی و حسن صنوبری
نوبل ادبیات 2015 و سوتلانا الکسیویچ به روایت شهرستان ادب
نوبل ادبیات 2014 و پاتریک مودیانو به روایت شهرستان ادب
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز