شهرستان ادب: مطلبی کمتر منتشرشده میخوانید از زنده یاد منوچهر آتشی شاعر نوگرا:
1ـ وقتي ما از جنگ صحبت ميكنيم، جنگ دو مرحله دارد، يكي مرحلة فيزيكي يعني همان مرحله كه يكي ميزند و يكي دفاع ميكند، و دوم مرحلهاي است كه جنگ تمام ميشود و واكنشهاي عامي وجود دارد و واكنشهاي خاصي. يعني كينهاي شكل ميگيرد يا احساسهاي ديگري در وجود آدمها. به نظر من جنگ، شب و روز ادامه دارد و يك نبرد مداوم بين خوب و بد و منطق و بيمنطقي جريان دارد. در هر جنگي، ما نخست بايد ببينيم كه اين جنگ چرا آغاز شد و ريشههايش چه بود. مثلاً همين جنگ اخير عراق. چرا يك كشوري از آن سوي دنيا با آن همه تجهيزات و يارگيري ميآيد و حمله ميكند به كشوري مثل عراق؛ به اين بهانه كه «صدام» يك آدم سركش است و منطقه را به خطر انداخته است. خب گول اين حرف را فقط سادهلوحها ميخورند. اين جنگ بايد صورت بگيرد، چون سرمايهداري جهان، زرادخانههاي عظيمي درست كرده كه بايد مصرف بشوند و به فروش برسند.
3ـ شعر جنگ در كشورهاي ديگر، خيلي عميقتر است، مثلاً تياس اليوت شعري دارد به اسم «سرزمين عقيم» كه اين شعر براي جنگ اول ساخته شده است. در اين شعر ميبيند كه همة آن ارزشهايي كه به اسم دين و مذهب و كليسا و ... به آن اعتقاد داشت با دو تا خمپاره فروريخت و مردم ناگهان جاني و دزد شدند. اينها را در شعرش بازتاب ميدهد و از رفتارها و كردارهايي ميگويد كه روزي زيبا بود و حالا زيبا نيست و از دست رفتن اخلاق مسيحي و اخلاق انساني سخن ميگويد. در مقاومت ايران بنماية ديني از قويترين انگيزهها بود كه به مردم انرژي ايستادن در مقابل آن ارتش عظيم را ميداد اما در كنارش بنماية وطني هم نقش مهمي داشت. كه نبايد نديده گرفته شود.
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز