«سعی نکردم شعر کوششی بگویم»

شهرستان ادب به نقل از فارس: موسی عصمتی شاعر مجموعه‌شعر «بی‌چشمداشت» که انتشارات شهرستان ادب آن را منتشر کرده، به تنوع مضامین در مجموعه‌شعرش اشاره کرد و گفت: «تنوع موضوعات در شعر من ناشی از توجه من به اتفاقات پیرامون است و هم اینکه گاهی اتفاقات سبب می‌شده که دست به سرودن شعر بزنم. البته سعی نکردم شعر کوششی بگویم و برای موضوعی پیش نیامده بنشینم و شعری بگویم».

وی افزود: «تنوع موضوعی در اشعار این کتاب به این خاطر است که سعی کردم گزینش کنم و فقط یک سلیقه را مدّنظر قرار ندهم و تمام سلیقه‌ها را راضی کنم. فضای روستایی، آیینی، اجتماعی، بیداری اسلامی و... در اشعارم وجود دارد».

این شاعر نابینا با اشاره به تنوع قالب‌ها در کتاب «بی‌چشمداشت» گفت: «حجم اشعار مثلاً غزل یا نیمایی‌های من به‌قدری بود که بشود هرکدام را در یک کتاب مستقل چاپ کنم. درواقع من دو مجموعه‌شعر را برای انتشارات شهرستان ادب فرستادم و در گزینش نهایی تلفیقی از دو قالب کلاسیک و سپید را انتخاب کرده‌اند و من نیز به این انتخاب احترام گذاشتم».

عصمتی در ادامه به عامل ورودش به دنیای شعر اشاره کرد و گفت: «بعد از اینکه بینایی را از دست دادم، مجبور به ترک تحصیل شدم و بعد از چند سال راهی تهران شدم تا در مجتمع آموزشی نابینایان شهیدمحبی ادامه تحصیل بدهم. آنجا معلم‌های خوش ذوقی داشتیم؛ از جمله خانم نیک‌پور که در فضای شعر بود و اولین جرقه‌های علاقه‌‌ی من به شعر از آنجا زده شد و دوم راهنمایی بودم که اولین اشعارم را سرودم و بعد از آن در جشنواره‌های دانش‌آموزش مناطق تهران شرکت کردم و این روند ادامه پیدا کرد. در سال‌های سوم و چهارم دبیرستان هم که در مشهد بودم، این فعالیت را ادامه دادم».

او اضافه کرد: «به مشهد که آمدم، فهمیدم جناب محمدکاظم کاظمی هم در مشهد هستند و زمینه‌ی آشنایی من با ایشان رقم خورد و به صورت جدی‌تر به شعر توجه کردم».

این شاعر روشندل در بخش دیگری با اشاره به مسئله‌ی از دست دادن بینایی خود گفت: «من تا کلاس پنجم ابتدایی دارای بینایی بودم، ولی در همان سال مننژیت گرفتم و یکی دو ماه در بیمارستان بستری بودم و بعد از آن بینایی‌ام را از دست دادم. همین سبب شد که ترک تحصیل کنم و بعد از آن در مدارس نابینایان به ادامه تحصیل بپردازم».

عصمتی در ادامه با اشاره به کتاب‌هایی که پیش از این از او منتشر شده گفت: «پیش از این نیز مجموعه‌ای از اشعارم در سال 78 چاپ شد که محصول دوران دانشجویی بود و چند کار کودک نیز در مشهد منتشر شد. اما مجموعه‌شعر «بی‌چشمداشت» اولین مجموعه‌ای است که پس از دوران دانشجویی به صورت جدی از من منتشر شده است».

وی در پایان گفت: «در نظر دارم فاصله‌ای از این مجموعه بگیرم؛ هر چند اشعاری دارم، ولی می‌خواهم نقدهایی که روی این اثر مطرح شده را بخوانم و از آن‌ها تجربه بگیرم تا در کارهای بعد لحاظ کنم؛ از این رو کار جدیدی چاپ نخواهم کرد. تندتند کتاب چاپ کردن هم چندان جالب نیست، می‌بینم که برخی چندین مجموعه دارند، ولی آن‌چنان در ذهن مخاطب رسوب نکرده است.کمتر گفتن و گزیده گفتن برایم ملاک است».