شهرستان ادب به نقل از ایسنا: محمدمهدی سیار شعر آیینی بعد انقلاب تا امروز را به‌نسبت گذشته پرقوت‌تر دانست و گفت: «شعر آیینی بعد از انقلاب به یک رشد کمی و کیفی و تنوع موضوعی دست پیدا کرده است که در تاریخ، نظیری برایش پیدا نمی‌شود.»
این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا، درحالی که در شعر آیینی امروز، نقاط قوت را پررنگ‌تر از آسیب‌ها دانست، اظهار کرد: «براساس این حجم و کمیتی که امروزه در شعر آیینی می‌بینیم، چه در قالب‌های کلاسیک مثل غزل، قصیده و ... و چه در قالب‌های مربوط به مجالس اهل بیت، مجالس شادی و مجالس مرثیه، نوحه‌ها و مولودی‌هایی که سروده و اجرا می‌شود، هرگز این تعداد شاعر پای کار و پرکار برای تولید ادبیات در این حوزه، در هیچ دوره‌ای از تاریخ تشیع نداشته‌ایم و این خودش خیلی مهم است. قطعاً وقتی با این کمیت زیاد مواجه می‌شویم، این هم ظرفیت‌ها و گشایش‌هایی برای شعر ایجاد می‌کند و هم ممکن است آسیب‌ها و چالش‌هایی در این موقعیت پدید بیاید.»
او با بیان این‌که وقتی کمیت افزایش می‌یابد، افراد مختلف با سلیقه‌های مختلف با سطح مطالعات ادبی و تاریخی مختلف وارد این حوزه می‌شوند، بیان کرد: «در این صورت هر کس متناسب با بهره، دانش و بینش خودش وارد این حوزه می‌شود؛ به‌طور طبیعی آن‌ها که بتوانند بهتر آموزش ببینند و تمرکز و ممارست بیشتری داشته باشند، آثار باکیفیت‌تر و ماندگارتری هم تولید می‌کنند. اما با این حال کسی در آغاز کار به این حد از کیفیت نمی‌رسد و در این فاصله که بخواهد به آن مرحله برسد، ممکن است آثار ضعیفی را نیز از او شاهد باشیم.»
سیار در ادامه با اشاره به این‌که شعر گفتن در عصر حاضر مقتضیاتی هم دارد گفت: «در گذشته اگر کسی شعر ضعیفی می‌گفت، بین خود و خانواده‌اش می‌ماند و امکان مکتوب کردن و انتشار دادن آن در سطح گسترده وجود نداشت؛ چون هزینه‌بر بود و انتشار شعرها اغلب توسط تشکیلات حکومتی انجام می‌شد. اگر کسی در قرن هفت یا هشت شعر ضعیفی می‌گفت، در محدوده‌ی خانه و شهر خودش می‌ماند و به شهرت و انتشار عمومی نمی‌رسید؛ اما امروزه هر کس به میزان تجربه‌ای که دارد شعر می‌گوید و به دلیل ارزان شدن انتشار و در دسترس بودن ابزارهای رسانه‌ای، شعر خود را به دست هزاران نفر می‌رساند؛ در نتیجه شعرهای ضعیف هم به چشم می‌آیند.»
این شاعر تعدد جلسات شعر آیینی را دیگر دلیل انتشار آسان‌تر شعر دانست و اظهار کرد: «با این وجود به همان اندازه که در گذشته شعر قوی تولید می‌شد، به‌نظرم امروزه نوحه‌ها و غزل‌های خوبی که گفته می‌شود کمتر از گذشته نیست.»
محمدمهدی سیار افزود: «وقتی این‌قدر جوان علاقه‌مند به سرودن شعر آیینی داریم و همچنین مجالس اهل بیت (ع) مخاطب دارد و تقاضا برای تولید محتوا وجود دارد، باید به همین میزان نیز دقت در تولید این محتوا افزایش پیدا کند و خصوصاً در مقوله‌ی آموزش، تلاش، مجاهدت و سرمایه‌گذاری درخوری لازم است تا مؤسسات مختلف بتوانند شاعران آیینی را از همان سنین نوجوانی و جوانی شناسایی و استعدادیابی کنند و در مسیر درست آموزش قرار دهند.»
او در ادامه گفت: «متأسفانه ما چنین دوره‌هایی برای استعدادیابی و ساز و کاری برای پرورش نخبگان این حوزه نداریم و معمولاً یک حالت رهاشده وجود دارد و بچه‌ها به‌طور خودساخته بار می‌آیند.»
سیار در حالی که نوحه‌سرایی و سرودن شعر برای مجالس مذهبی بر اساس موسیقی و ملودی متناسب را یک امر فراگیر دانست گفت: «شاید در سال تنها یک یا دو جلسه برای نقد و بررسی نوحه داشته باشیم؛ جلساتی که در آن‌ها استادان بنشینند و نوحه‌ها خوانده شود تا هم از نظر ادبی و هم از نظر تلفیق شعر با موسیقی بررسی شود، بسیار کم است.»
این شاعر در پایان با ابراز خرسندی از برگزاری جلسه تخصصی نوحه‌سرایی خبر داد و گفت: «چندی قبل به همت مؤسسه شهرستان ادب دوره‌ی تخصصی نوحه برگزار شد و شاعران خوبی از سراسر کشور حاضر شدند و سرفصل‌ها و موضوعات درسی متناسب که تاکنون در جایی ارائه نشده بود، آموزش داده شد. بعد به کمک استادان، شاعران نوحه‌ها را با صدای مداحی که آن‌ها را خوانده پخش می‌کردند تا مورد نقد و بررسی قرار گیرد.»