سؤالاتی دربارۀ شاه‌کشی | یادداشتی از مهدی کرد فیروزجایی

شهرستان ادب به نقل از خبرگزاری تسنیم:‌ شاه‌کشی عنوان رمانی است به قلم ابراهیم اکبری دیزگاه که انتشارات شهرستان ادب این روزها آن را در 253 صفحه منتشر و روانۀ بازار نموده است. این رمان، روایت قصۀ جوانی است که  می‌خواهد با نفوذ در مراسم جشن‌های 2500 درتخت جمشید شاه را ترور کند.

اساساً داستان‌هایی که دونوع سؤال را برای مخاطب به وجود بیاورند، دارای تعلیق کشنده برای او می‌شوند و مخاطب را تا پایان با خود همراه می‌کنند؛ اولین دسته از این  سؤالاتی که باید هنگام مطالعه برای مخاطب به وجود بیایند: «چرا این‌طور شده؟ چرا شخصیت می‌خواهد این کار را انجام دهد؟ و ...» هرگاه چنین سؤالاتی برای مخاطب به وجود بیاید، مخاطب کتاب را با کنجکاوی و دقت بیشتری دنبال می‌کند تا به پاسخش برسد. اما دومین سؤال این است: «خب، بعد چه می‌شود؟ آیا شخصیت به هدفش می‌رسد؟ چطوری می‌خواهد به هدفش برسد؟ و... .»

 در این رمان هردو نوع سؤال به‌طورجدی برای مخاطب به وجود می‌آیند. مخاطب وقتی کتاب را شروع می‌کند - که انصافا شروعی جذاب و طوفانی دارد - در همان صفحۀ اولش این سؤال برایش به وجود می‌آید که این جوان چرا می‌خواهد شاه را ترور کند؟ نویسنده جواب این سؤال خواننده را در یک‌سوم ابتدایی کتاب ‌می‌دهد و معلوم می‌شود که پدر شخصیت داستان در ماجرای حملۀ نیروهای رژیم به فیضیۀ قم در سال 42 به شهادت می‌رسد و او می‌خواهد انتقام خون پدر را با کشتن شاه در جشن تخت جمشید بگیرد. از اینجا به بعد مخاطب درمی‌یابد که با یک داستان انتقام روبروست و آن سؤالات دستۀ دوم جدی‌تر از سؤالات اول برایش مطرح می‌شود که خب بعد چه می‌شود؟ آیا می‌تواند به هدفش برسد؟ آیا دستگیر نمی‌شود؟ کشته نمی‌شود؟ اصلاً چطور می‌خواهد به جشن نفوذ کند و خود را به شاه نزدیک نماید؟

دیزگاه با حوصله و زیرکی خاص، قطره‌چکانانه یکی پس از دیگری به سئوالات مخاطب پاسخ ‌می‌دهد و تا پایان کتاب وی را با اثرش همراه می‌کند.