رایت قیام | شعری از رضا ابوذری

شهرستان ادب: پروندۀ چهل‌سال انقلاب را با شعری از «رضا ابوذری» عضو دورۀ دوم آفتابگردان‌ها به‌روز می‌کنیم. 

ای چارفصل میهنم! ای منحصر به فرد!
تقویمِ تو خزانیِ دژخیمِ دوره‌گرد
آخر چه بود سهم تو از آن همه نبرد؟
جز غصه روی غصه و جز درد روی درد

دریا به گِل نِشست تو را، کوه گریه کرد
باید برای این همه اندوه گریه کرد

ای آبْ رفته پیکر در گردش زمان! 
تاریخ توست بستر طغیان این و آن
باریده بود بر سرمان ظلم بی امان
تا رایت قیام به پا خاست ناگهان

از مشرق حماسه خروشی دگر دمید
ذلّت به غرب آمد و ظلمت به سر رسید

ظلمت به سر رسید، ولی بیم شب به جاست
سرمای مرگ نیست اگر، سوز تب به جاست
آتش به جا هنوز برادر! حطب به جاست
از بنگِ کفر، نشئگی بولهب به جاست 

امّا خوشیم باور ما مانده با علی
سرداده‌ی ولایت اوییم، یاعلی

عمری‌ست پای باورمان ایستاده‌ایم
سرچشمه‌ی ارادت و کوه اراده‌ایم
جز در مسیر دین و وطن جان نداده‌ایم
چشم‌انتظارِ روشنیِ صبح جاده‌ایم

چیزی به چشم روشنیِ ما نمانده است
چیزی دگر به آخر دنیا نمانده است

ای خونِ در مصافِ ستم، دم به دم به جوش!
ای موجِ پرتلاطمِ همواره در خروش!
چشمِ به راهِ آمدنش منتظر! به هوش!
دارد صدای پای کسی می‌رسد به گوش

بر ماست هم برای ظهورش دعا کنیم
هم جان به راهِ آمدن او فدا کنیم