تولد 87 سالگی عبدالعلی دستغیب

جشن تولد برای مردی که بیش از 50 کتاب در زمینه‌های تالیف و ترجمه، نقد و پژوهش دارد، که چاپ و بازچاپ هر یک تولدی دیگر است، شاید مفهوم خاصی نداشته باشد؛ اما شور زندگانی و سرمستی و ذوق کودکانه برای او که مجال آزمودن لحظه‌های ناب شخصی را کمتر داشته، خود برای جوانان دلزده امروز کتاب عبرتی است.

منزل ایشان، به خانگاهی با در باز شبیه است: روزانه هر کسی با زدن کوبه‌ای به در وارد می‌شود و بی‌آداب به گوش می‌نشیند. این مرد فرهنگ و ادب به شمار موهای پرپشت جوانیش کتاب خوانده و حاصل سالیان دراز مطالعه را بی‌تکلف در اختیار خواهندگانش نهاده. در دوران جنگ یک بار بهشان گفتم مطلب شما فلان جا چاپ شده و بهمان جا نه؟ خیلی ساده گفتند چون دیدم هرچه برای آدینه و دنیای سخن مطلب مجانی می‌فرستم چاپ نمی‌کنند. من هم فرستادم جایی که استقبال می‌کنند و حق مطلب را هم ادا می‌کنند. 

سرگرمی‌ها و دلبستگی‌های استاد بسیار محدود و مشخص‌اند: کتاب، که عمر او را در خود کشیده و مجال جوانی و زندگی او را به انحصار درآورده است؛ استاد چون کودکی شادمانه لحظه‌های خوب و بد زندگی را دردآشامی می‌کند و مثل خیام خودمان، مباداگوی سنگ و ستایای آن جام لطیفند، و معلوم نیست گله‌مند از کوزه‌گر دهراند یا چراگوی پرهیزگاری جوانی خویش.
بی‌تکلفی دستغیب در پخش دانش، رفتار او را هم دربر می‌گیرد. باورت نمی‌شود این آدم پرسال که ساعت‌ها راجع به مسایل گونه‌گون علم‌ورزی می‌کند و هیمنه‌ی گفتارش افسون‌کننده است، این همه خاکسار و بی‌ادعا رویاروی هر جوانه‌ای، تنها چشم و گوش بشود و ساعت‌ها پای صحبت نسل نو بنشیند. راز ماندگاری دستغیب هم جز مطالعات بروز، شاید همین باشد که جوانان را به‌ حق جدی می‌گیرد.