سوال از تورج کلانتری، کارگردان «همزاد عاشقان»

 

من با دکتر امين‌پور از دوران درس و مدرسه آشنا شده بودم، اما بعد از فوت ايشان احساس کردم که خيلي ايشان را نشناخته‌ايم. بعد از اينکه مجلة «راه» ويژه‌نامه‌اي براي مرحوم امين‌پور منتشر کردند، ديدم که دکتر خيلي از آنچه در ذهن من بود، بزرگ‌تر و فرهيخته‌تر و گرامي‌تر است. آن نشريه به همت آقاي مؤدب و آقاي محدثي خراساني و بچه‌هاي جوان نشریه راه منتشر شده بود و مطالب خيلي خوبي در آن بود. مثلاً نوشتة آقاي مبین اردستاني که به سرودها و تصنيف‌هاي دکتر پرداخته بود و من تقريباً نمي‌دانستم که ايشان اين‌قدر دراين حوزه فعال بوده‌اند. بعد از خواندن مجلة راه ديدم که هنوز هم حرف‌هايي براي گفتن مانده است. من در اين مستند سعي کردم که وجوه مختلف زندگي ايشان را به نمايش بگذارم. شعرشان، اعتقاداتشان، زندگي ساده، روحيات و اخلاقيات، نقدهاي اجتماعي ودلبستگي ايشان به رزمنده‌ها و انقلاب را که بارها و بارها بسيجي‌وار به مناطق جنگي رفته بودند و براي رزمنده‌ها شعر خوانده بودند و... هرکس تکه‌اي از زندگي ايشان را که دوست داشته جدا کرده است. اما من سعي کردم اين‌گونه نباشم.

در اين مستند آقايان ميرشکاک، مؤدب، بيوک ملکي، سردبير سروش نوجوان و همکار قيصر، مصطفي رحماندوست، يعقوب حيدري از کارمندان سروش نوجوان، آقاي چاووشي تنظيم‌کنندة آلبوم نيلوفرانه و بعضي ديگر  از شخصیت‌های فرهنگی دربارة دکتر امين پور صحبت کرده‌اند.

اين مستند 30 دقيقه است. 

جا دارد که از زحمات فراوان آقاي حامد محقق بسيار قدرداني کنم که در مراحل مختلف کار خيلي برای شروع و ادامه پيدا کردن و به اتمام رسيدن کار تلاش کردند.

قیصر امین‌پور در ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ در شهرستان گتوند در استان خوزستان به دنیا آمد. در سال ۵۷ در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد ولی پس از مدتی از این رشته انصراف داد. او در سال ۱۳۶۳ بار دیگر اما در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۷۶ از پایان‌نامه دکترای خود با راهنمایی دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی با عنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد. این پایان‌نامه در سال ۸۳ و از سوی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شد.

امین‌پور در سال ۱۳۵۸، از جمله شاعرانی بود که در شکل‌گیری و استمرار فعالیت‌های واحد شعر حوزة هنری تا سال ۶۶ تأثیرگذار بود. وی طی این دوران مسئولیت صفحة شعر ِ هفته‌نامه سروش را بر عهده داشت و اولین مجموعه‌شعر خود را در سال ۶۳ منتشر کرد. اولین مجموعه او «در کوچة آفتاب» دفتری از رباعی‌ها و دوبیتی‌های او بود. به دنبال آن «تنفس صبح» منتشر شد که تعدادی از غزل‌ها و شعرهای نوی او را در بر می‌گرفت. امین‌پور هیچگاه اشعار فاقد وزن نسرود و در عین حال این نوع شعر را نیز هرگز رد نکرد.

دکتر قیصر امین‌پور، تدریس در دانشگاه را در سال ۱۳۶۷ و در دانشگاه الزهرا آغاز کرد و سپس در سال ۶۹ در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد. وی همچنین در سال ۶۸ موفق به کسب جایزة نیما یوشیج، موسوم به مرغ آمین بلورین شد. دکتر امین‌پور در سال ۸۲ به‌عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزیده شد.