شهرستان ادب: کلیپ تصویری «دست ساقی» تولید معاونت هنری سازمان فرهنگی‌هنری شهرداری تهران با شعر «علی‌محمد مودب، آهنگسازی «حسین پارسافر»، تنظیم «علی مهربانی» و صدای «وهاب ابراهیمی» به مناسبت «عید غدیر» تقدیم می‌شود. در شعری که خواهید شنید برای اولین بار در ادبیات فارسی از اصطلاح «روز درختان» در مناسبت روز غدیر استفاده شده است. در واقع «یوم‌الدوح» که به معنای روز درختان است از نام‌های غدیر به شمار می‌رود. دَوح، جمع دَوحَه به معنای درخت تنومند و پرشاخ و برگ و پرسایه است. زیرا در مکانی که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه، علی علیه‌السلام را به خلافت نصب کرد (غدیر خم)، چند درخت بیابانی (سمرات) وجود داشت که هنگام ظهر زیر سایه آنها نماز گزاردند؛ به همین خاطر «روز غدیر» را «یوم‌الدوح» نیز گفته‌اند؛ چنان‌که شاعر قدیم شیعه، «کمیت بن زید اسدی» (درگذشت ۱۲۶ق) در قصیده معروفش به نام هاشمیات می‌گوید: ويَومَ الدَّوحِ دَوحِ غَديرِ خُم/ أبانَ لَهُ الوِلايَةَ لَو اُطيعا...: در روز دوح، دوحِ غدير خم / ولايت را براى او آشكار کرد، اگر از آن، اطاعت می‌شد. همچنین امیرالمؤمنین علیه‌السلام در خطبه روز غدیر، با عبارت «یَوم الدَوح» به روز غدیر اشاره کرده است.
درختان تنومند و پر شاخ و برگند
کم‌اند این درختان ولی بر غدیرند
خلیل‌اند گویی از آتش گذشته
که در شعله هیچ بیمی نمیرند
جدا شد در این برکه، باطل جدا شد
و حق ماند و تا روز آخر بماند
و پیمان ما ماند با دست ساقی
که پیمانه‌ها را به کوثر رساند
ببین ناامید است شیطان بدین عهد
که ما را از او دست مولا گرفته است
ازامروز روشن بود تا به محشر
چراغی که در قلب ما جا گرفته است
نبستیم بر سفره آب و نان عهد
که با تشنگی از ولی بازگردیم
جهان کربلا گر شود نیز هیهات
که از خیمه‌گاه علی بازگردیم
دل توست سویی گل توست سویی
ز سویی غم دل ز سویی غم نان
جهان آزمون دل توست تا هست
بگو با کدامی خدا یا که شیطان
چو خواهی که پر شاخ و بر باشی ای دل
بمان تا برومند از این برکه باشی
چو خاشاک بر باد خواهی شد آخر
در این دشت‌ها غیر از این هر چه باشی
دریغا که هم تو گردد علف حیف
که آواره مرتع وهم مانی
تو هم از درختان سبز غدیری
در این عهد اگر قدر خود را بدانی