یکشنبه‌های داستان l گزارش جلسۀ ۴ دی ۱۴۰۱

شهرستان ادب: آنچه در ادامه می‌خوانید، گزارشی است از جلسۀ داستان چهارم دی ماه که در محلّ مؤسّسۀ شهرستان ادب و با ادارۀ مجید قیصری برگزار شد.

در این جلسه، داستان «آدم برفی» نوشتۀ زهرا پیروزی بررسی شد. نکتۀ اوّلی که دربارۀ این داستان بیان شد، پیرامون باورپذیری یک راوی مُرده بود. به بیان دیگر، داستان، تا پایان، نیاز به یک سری نشانه‌هایی داشت تا نشان دهد راوی، یک راوی معمولی نیست. به عنوان نمونه، پیرمرد همسایه را که چندی پیش مرده بود، بر در خانه‌اش ببیند و با دادن اطّلاعاتی از این دست برای مخاطب، به شکل ملموس‌تری روایت را انجام دهد تا مرگ باورپذیرتر بشود. توجّه به تجربیات پس از مرگ و مستندهایی که در این خصوص ساخته شده، اطّلاعاتی از این قبیل به ما می‌دهد که ادراک فردی که فوت کرده، ورای جهان مادّه است و اشراف بیش از حدّی دارد. نکتۀ بعدی که دربارۀ این داستان بیان شد، این بود که داستان نیاز به دیالوگ‌های بیشتری داشت تا نشان دهد که رابطۀ راوی با پدرش و هم‌چنین رابطۀ پدر و مادر راوی با یکدیگر، با چالش‌هایی روبه‌روست. علاوه بر ‌این‌ها، به فرآیند ورود شخصیت «آدم‌‌برفی» به داستان نیز اشاره شد که از نظر حضّار، این شخصیت به یک‌باره در انتهای داستان ظاهر می‌شود، در صورتی‌که بهتر این بود از ابتدا، شخصیت و متعاقباً مخاطب داستان، با این شخصیت مواجه می‌شدند. نکتۀ بعدی که مورد توجّه بیشتر حاضرین در جلسه قرار گرفت، مسئلۀ فضا در این داستان بود. میزان‌سن این روایت داستانی مشخّص نیست؛ مثلاً خانه‌ای که شخصیت و خانواده‌اش در آن زندگی می‌کردند، شکل دیواری که راوی از آنجا به خرس پاندایش نگاه می‌کند و مواردی از این دست، کمی در وهلۀ اوّل، ارتباط با داستان را مشکل می‎‌کنند. در نهایت، نکات مطرح‌شده دربارۀ این داستان، حول محور این نکته بود که توجّه به عنصر بقا از سوی پسربچّه، علی‌رغم اینکه سنّ کمی دارد، غیرطبیعی به نظر می‌رسد. به بیان دیگر، او هیچ تلاشی در جهت بحرانی که در آن گیر افتاده نمی‌کند.
جلسات داستان شهرستان ادب، هر یکشنبه، با حضور مجید قیصری و در محلّ مؤسّسه (شریعتی، بالاتر از سه‌راه طالقانی، روبه‌روی سینما صحرا، پلاک 168) برگزار می‌شود.