"آشیانه در دل" با یاد امیر حسین فردی برگزار شد

علیرضا قزوه درمراسم نكوداشت زنده یاد امیرحسین فردی گفت: برای من این سوال دشواری است كه آیا می توانم جای او را پر كنم؟ فردی مرگ آگاه بود

به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، مراسم نكوداشت زنده یاد امیرحسین فردی نویسنده انقلاب با عنوان "آشیانه در دل" امروز 28 خرداد ماه از ساعت 14:30 در تالار سوره حوزه هنری با حضور محسن مومنی شریف، محمد حمزه زاده، محمد رضا سرشار، احمد شاكری، رضا اسماعیلی، ناصر فیض، حسین پارسائی، سعید كشن فلاح، یوسفعلی میرشكاك، علیرضا قزوه، مرتضی گودرزی دیباج، علی داوودی، حجت الاسلام دعایی، كمال شفیعی، ناصر ضرابی، حامد عسگری، علیرضا لبش، رحمت امینی، حسن دولت آبادی، عباسعلی براتی پور، اسماعیل امینی، عزت الله الوندی، جلال سمیعی، سوسن طاقدیس، علی الله سلیمی، رضا امیر خانی، حسین اسرافیلی، مصطفی آجرلو، پیروز ارجمند و ... برگزار شد. 

در ابتدای این مراسم علیرضا قزوه مدیر مركز آفرینش های ادبی حوزه هنری گفت: از من خواستند كه خیر مقدم بگویم، پرسیدم چرا و در پاسخ گفتند به دلیل اینكه صندلی ای كه خالی شد برای بزرگمردی است كه رفته و الان تو نشسته ای.  

وی با اشاره به اینكه آیا قادر به این هستم كه بتوانم جای این بزرگمرد را پر كنم؟ گفت: برای من این سوال دشواری است كه آیا می توانم جای او را پر كنم و یا یكی از وظایفی كه در اینجا داشت را انجام دهم. حالا صندلی او هست، جانماز هست، اتاق هست و آن فضا هست و همه اینها برای من علامت سوال است. 

قزوه به زمانی كه كتاب امیر حسین فردی را تورق می كرد اشاره و خاطر نشان كرد: در جایی از كتاب فكر كردم كه امیر حسین فردی در فرانسه است و در این كتاب  ظهر عاشورا را تداعی كرد كه نمی توانست عزاداری كند لذا تماس گرفته بود به خانواده خود در تهران تا صدای عزاداری ها را بشنود. دیدم دو بیت شعر از من در كتاب آورده است و من خیلی خوشحال شدم كه در آن صفحه شعری از من آمد و اینكه فردی به یادم بود این مطلب را با آقای مومنی مطرح كردم و ایشان گفت فردی هرگز از كشور به دلیل بیماری مادرشان خارج نشده بود و آن یادداشتی بود كه از یكی از بزرگان در كتاب آورده بود. 

مدیر مركز آفرینش های ادبی ادامه داد: شاعران زیادی داریم كه به مرگ زیاد فكر كرده اند. بالاترین حد و اندازه شناخت با مرگ، مرگ آگاهی است .مرگ آگاهی را در رفتار و شعر بسیاری از شاعران دیده ایم. سید حسن حسینی قبل از مرگ خود گفته بود كه دم در بیمارستان شهید می شوم و همین اتفاق افتاد. 

وی با بیان اینكه فردی نیز مرگ آگاه بود تصریح كرد: مرگ آگاهی بالاترین حد آگاهی در زندگی و مرگ است. 

قزوه به تعریف خاطره ای از خود و  امیر حسین فردی پرداخت و گفت: روزی قبل از بازی فوتبال فردی به من گفت خودت را گرم كن بعد شروع به بازی كن اما من اینكار را نكردم و در حین بازی زمین خوردم و حالم بد شد. فردی نگران من بود. امیدوارم دیگر زمین نخورم و بتوانم خودم را گرم كنم تا راه آن بزرگوار را ادامه دهم. 

وی افزود: در مسابقه ای آدم های زیادی شركت كرده بودند اما تنها بچه ای توانست مسابقه را ببرد. از او پرسیدم راز بردن تو چیست؟ گفت: خانه ما پای تپه ای قرار دارد و مدرسه ام دو تپه آن طرف تر است.هیچ ماشینی هم برای رفت و آمد نیست لذا برای رسیدن به مدرسه تمام عمر دویدم. 

قزوه با بیان اینكه امیر حسین فردی شصت سال دوید تصریح كرد: امیر حسین فردی همیشه دغدغه رسیدن داشت و رسید.